Dedykacja

[lukas_1]

czy zna ktos moze jakies szablony dedykacji bo chcialbym taka dedykacje zamiescic w mojej pracy mgr. “Podziekowanie za wspieranie przy pisaniu pracy”.

czekam moze na linki lub propozycje

[Monczkin]

Dość ważnym, zwłaszcza z towarzyskich względów, elementem pracy są podziękowania. Są tu trzy możliwości: albo umieszcza się je na samym początku, przed wstępem (w pracach magisterskich nie polecam!), albo na końcu „Wstępu”, albo wreszcie w „Zakończeniu”. Chyba najlepsza strategia to zamieścić podziękowania we „Wstępie”, gdyż opiekunowi milej będzie się czytać pracę, w której już na wstępie mu się dziękuje… Komu dziękować? Oczywiście wszystkim tym, którzy przyczynili się do powstania i wysokiej jakości naszej pracy: opiekunowi, osobom, z którymi się konsultowaliśmy, osobom i instytucjom, które udzieliły nam jakichś pozwoleń (np. na oglądanie obiektów z magazynów muzealnych) lub w jakiś inny sposób były nam pomocne. Należy być w formułowaniu podziękowań raczej oszczędnym w środkach wyrazu. Powinny one być dość formalne i konwencjonalne. W kontekście podziękowań zwykle piszemy pełne imiona osób, a ich tytuły piszemy bez skrótów i wielką literą. Na przykład: „Pragnę w szczególny sposób podziękować Panu Profesorowi Janowi Kowalskiemu, opiekunowi mojej pracy, za poświęcony mi czas i wszystkie wskazówki metodyczne i rzeczowe, którym praca moja zawdzięcza to, co w niej najlepsze”. Należy unikać akcentów zbyt osobistych w podziękowaniach. Np. „Nasze długie wieczorne spotkania z Doktorem Miłowitem Casanovą przyniosły mi nieocenione doświadczenia i pogłębiły moją motywację do pracy” to zwrot, który nie przyniósłby korzyści ani magistrantce, ani dr. Casanovie. Również dziękowanie teściowej za zajęcie się dzieckiem nie wygląda zbyt poważnie. W zasadzie życie prywatne może znaleźć w podziękowaniach odzwierciedlenie wyłącznie w podziękowaniach kierowanych do współmałżonka (ale nie do partnera niepoślubionego – uczelnia to konserwa!). I wtenczas jednak nie należy pisać „dziękuję Ani za cierpliwość”, lecz „również swojej żonie Annie chciałbym w tym miejscu podziękować…”. I pamiętajmy: nazbyt rozbudowane podziękowania mogą świadczyć o tym, że magistrant ma wygórowane mniemanie o sobie i o znaczeniu swej pracy. Lepiej więc ograniczyć się do kilku linijek.

http://studia.korba.pl/0,12105,2227,art.htm

[lukas_1]

dzieki za wskazowki.