Zbrodnie Niemieckie dokonane na przełomie 1939-1944 na narodzie Polskim oraz zniszczenia Polski spowodowane działaniami wojennymi i okupacją w latach 1939-1945. Stworzenie „Specjalnej listy gończej” zawierającej 61tys. nazwisk. • 1.09./25.10.1939r. – okres rządu wojskowego. Spalenie 55 miast i 467 wsi. W krwawych egzekucjach ginie 16 336 osób. • 1.09.1939r. godz. 19:00 – z budynku poczty wychodzą dyr. dr Jan Michoń oraz naczelnik poczty Józef Wąsik. Mimo, że niosą ze sobą białą flagę zostają zastrzeleni (niektóre źródła podają, że Józef Wąsik został spalony żywcem miotaczem płomieni). Pozostali pracownicy poczty zostają aresztowani (28 osób) a ranni (16 osób) przewiezienid do szpitala miejskiego. 6 spośród 16 osób umiera w wyniku obrażeń poniesionych w trakcie obrony poczty. Najmłodszą ofiarą szturmu na pocztę była 10-letnia Erwina Barzychowska, silnie poparzona miotaczem płomieni zmarła w szpitalu po 7 tygodniach strasznych męczarni. • 10.09.1939r. - masowy mord polskiej ludności cywilnej (zgineło ok. 1500 ludzi). • 5.10.1939r. – początek wysiedleń polskich mieszkańcow Gdyni. • 5.10.1939r. – rozstrzelanie 38 pocztowców broniących PocztyPolskiej. Lista obrońców Poczty Polskiej w Gdańsku. *Polegli 1 września 1939: 1. Konrad Guderski ur.19 lutego 1900 - ppor., inż., dowódca obrony 2. Leon Marszałkowski ur. 11 kwietnia 1904 - ekspedient 3. Jan Michoń ur. 1 czerwca 1888 - dr, p.o. dyrektora Poczty Polskiej 4. Stanisław Rekowski ur. 17 września 1900 - ekspedient 5. Bronisław Szulc ur. 3 października 1910 - pocztylion 6. Józef Wąsik ur. 8 lipca 1904 - naczelnik UPT 7. nierozpoznane zwłoki 8. nierozpoznane zwłoki *Zmarli w szpitalu miejskim 1. Erwina Barzychowska ur. 16 października 1929, zm. 20 października 1939 - wychowanica dozorcy, zmarła na skutek oparzeń 2. Bernard Binnebesel ur. 20 maja 1893, zm. 4 września 1939 asystent, przyczyna śmierci postrzał w brzuch oraz uszkodzenie czaszki 3. Stefan Cywiński ur. 29 maja 1907, zm. 2 września 1939 - asystent, przyczyna śmierci oparzenia 2 i 3 stopnia 4. Alojzy Franz ur. 17 lutego 1905, zm 5 września 1939 - asystent, przyczyna śmierci oparzenia 2 i 3 stopnia 5. Józef Nitkowski ur 15 czerwca 1885, zm. 31 października 1939 - kontroler, przyczyna śmierci oparzenia 2 i 3 stopnia 6. Jan Pipka ur. 20 lipca 1872, zm. 2 września 1939 - dozorca domu, przyczyna śmierci oparzenia 2 i 3 stopnia *Rozstrzelani na Zaspie prawdopodobnie 5 października 1939 r. 1. Jan Banaszkowski ur. 17 października 1904 - pocztylion, delegowany 2. Władysław Bazgier ur. 22 kwietnia 1911 - st. asystent, delegowany 3. Stefan Bączkowski ur. 4 stycznia 1906 - pocztylion, delegowany 4. Heliodor Becker ur. 3 lipca 1904 - asystent 5. Alojzy Bela ur. 9 czerwca 1899 - pocztylion 6. Andrzej Binkowski ur. 11 listopada 1902 - pocztylion, delegowany 7. Florian Budziak ur. 1 października 1911 - pocztylion, delegowany 8. Maksymilian Cygalski ur. 17 września 1900 - st. asystent 9. Jan Ellwardt ur. 3 listopada 1905 - ekspedient 10. Alfons Flisykowski ur. 22 września 1902 - podreferendarz 11. Kazimierz Gdaniec ur. 17 stycznia 1907 - kierowca 12. Konrad Grotha ur. 26 lipca 1906 - pocztylion 13. Jan Klimek ur. 20 września 1889 - st. ekspedient 14. Franciszek Klinkosz ur. 22 grudnia 1899 - ekspedient 15. Władysław Koprowiak ur. 21 maja 1897 - st. asystent, delegowany 16. Franciszek Krause ur. 13 sierpnia 1900 - pocztylion 17. Władysław Koprowiak ur. 21 maja 1897 - st. asystent, delegowany 18. Franciszek Kuntz ur. 24 czerwca 1907 - pocztylion 19. Wojciech Kurkowski ur. 24 kwietnia 1893 - ekspedient 20. Augustyn Lis ur. 27 listopada 1900 - st. pocztylion 21. Franciszek Magulski ur. 2 września 1904 - st. ekspedient 22. Bernard Majewski ur. 7 grudnia 1900 - st. pocztylion 23. Franciszek Mionskowski ur. 13 września 1897 - st. pocztylion 24. Jan Nowak ur. 4 lutego 1890 - kierownik oddziału 25. Stefan Nowakowski ur. 21 sierpnia 1901 - ekspedient 26. Kazimierz Orzechowski ur. 23 listopada 1915 - asystent 27. Brunon Piełowski ur. 29 sierpnia 1902 - kierowca 28. Sylwester Płoszyński ur.7 grudnia 1906 - pocztylion, delegowany 29. Ignacy Połom ur. 6 lipca 1898 - st. ekspedient 30. Aleksander Racki ur. 14 października 1903 - ekspedient 31. Franciszek Rąbca ur. 4 stycznia 1904 - ekspedient 32. Kazimierz Rogaczewski ur. 25 marca 1903 - ekspedient 33. Józef Rzepka ur. 25 listopada 1899 - st. ekspedient 34. Leon Schreiber ur. 5 września 1912 - mł. pocztylion, delegowany 35. Ignacy Sikorski ur. 23 października 1895 - kierownik referatu 36. Józef Strzelecki ur. 15 marca 1887 - st. ekspedient 37. Leonard Wiśniewski ur. 2 stycznia 1904 - ekspedient 38. Piotr Teshmer ur. 16 listopada 1894 - kancelista I klasy PKP *Zdołali ujść i ukryć się: 1. Andrzej Góralski ur. 21 lipca 1910 - asystent 2. Franciszek Mielewczyk ur. 2 grudnia 1910 - kierowca 3. Władysław Milewczyk ur. 2 maja 1901 - kierowca 4. Augustyn Młyński ur. 25 listopada 1905 - st. Pocztylion *Dozorczyni - wyszła z poddającymi się. Aresztowana i do 1943 była więziona w różnych więzieniach i obozach Gdańska. W 1957 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz medalem Za zasługi dla Gdańska. Zmarła w 1963. 1. Małgorzata Pipka • 6.10.1939r. – aresztowanie w miejscowości Nisko 150 nauczycieli i zamknięcie ich w więzieniu w Rzeszowie. • 12.10.1939r. godz.9:00- pierwsze większe wysiedlenie mieszkańców Gdyni z dzielnicy Orłowo z wyłączeniem Kolibek i Małego Kacka. Dzielnice opuściło 4000 mieszkańców w tym 1300 dzieci. Prezydent policji SS-Brigadeführer Christoph Diehm nakazywał w swym ogłoszeniu z 12 października 1939 r.: “Ze względu na bezpieczeństwo nakazuję ewakuację ludności polskiej dzielnicy Orłowa z wyłączeniem Kolibek i Małego Kacka do czwartku, dnia 12 października 1939 r. o godzinie 9.00. 1. Ludność zbiera się o godzinie 9-tej przy ul. Orłowskiej przed gmachem Zarządu Cywilnego. 2. Mieszkania należy zostawić otwarte. Klucze muszą pozostać w zamkach drzwi domowych, mieszkań i pokoi. Ponowne wejście do mieszkań po godzinie 9.00 uważa się za sabotaż. 3. Zabrać wolno zasadniczo tylko bagaż ręczny (ubrania, bieliznę, sztućce i osobiste przedmioty wartościowe). Meble i wszystkie do mieszkania należące urządzenia pozostawić należy w pomieszczeniach mieszkalnych. 4. Zniszczenia mieszkań i ich urządzeń uważa się za sabotaż. 5. Kto dopuści się aktów sabotażu i kto wbrew zakazowi posiada jeszcze broń, zostanie rozstrzelany”. • 15.10.1939r. – umieszczenie 181 Polaków w obozie w Buchenwaldzie. Los Polaków opisuje Eugen Kogon: “181 Polaków, których umieszczono 15 października 1939 w obozie w Buchenwaldzie, utraciło w ten sposób (np. niosąc ciężkie kamienie, głodni i przemarznięci, musieli biec pod gradem nahajek) w ciągu dziesięciu dni ponad połowę swoich towarzyszy”. • 24.10.1939r. – władze niemieckie wzywają polskich mieszkańców Gdyni do dobrowolnego opuszczenia miasta, w razie nie dostosowania się do rozporządzenia mieszkańcy mają zostać usunięci siłą. • 26.10.1939r. – do tego momentu Gdynię „dobrowolnie” opuściło 38tys. osób a 12 271 mieszkańców wysiedlono. • 26.10.1939r. – powstanie Generalnego Gubernatorstwa w którego granicach znalazły się przedwojenne województwa, m.in.: kieleckie, krakowskie, lubelskie oraz częściowo łódzkie i warszawskie. W 08.1941r. do GG przyłączono województwa: lwowskie, stanisławowskie, tarnopolskie i wołyńskie. Na tereny GG wywieziono ok. 3mln osób. Generalnym gubernatorem został Hans Frank - jeden z głównych twórców wyniszczenia ludności Polski oraz grabieży i zniszczenia polskiej kultury. Wspomagał go H. Himmler. • 31.10.1939r. wydanie przez Hansa Franka „Rozporządzenia celem zwalczania czynów gwałtu w Generalnym Gubernatorstwie” § 1. Kto dopuszcza się czynu gwałtu przeciw Rzeszy Niemieckiej lub Niemieckiej władzy zwierzchniej, wykonywanej w Generalnym Gubernatorstwie, ulega karze śmierci. § 2. Kto umyślnie uszkadza urządzenia władz Niemieckich, rzeczy, służące do pracy władzom Niemieckim lub urządzenia użyteczności publicznej, ulega karze śmierci. § 3. Kto nawołuje lub zachęca do nieposłuszeństwa rozporządzeniom lub zarządzeniom władz Niemieckich, podlega karze śmierci. § 4. Kto dopuszcza się czynu gwałtu przeciw Niemcowi z powodu jego przynależności do narodu Niemieckiego, podlega karze śmierci. […] § 6. Podżegacz i pomocnik karani będą jak sprawca, czyn usiłowany karany będzie jak czyn dokonany. […] § 9. Kto otrzymawszy wiadomość o zamiarze popełnienia przestępstwa, określonego w §§ 1-5 zaniecha władzy lub osobie, której przestępstwo to grozi, niezwłocznie lub w takim czasie donieść o nim, aby można było zamierzonemu przestępstwu zapobiec, ulega karze śmierci. • 6.11.1939r. – akcja Sonderaktion Krakau (aresztowanie 183 profesorów i docentów Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Akademii Górniczej w Krakowie i wysłanie ich do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen.[w wyniku tego przedsięwzięcia część profesorów zgineła, ci którzy przeżyli w wyniku interwencji międzynarodowej zostali uwolnieni w 02.1940r.]) • 26.12.1939r. – rozstrzelanie 107(106) cywilów w odwecie za zabójstwo 2 żołnierzy Wehrmachtu • 26/26.12.1939r. – rozstrzelanie 107 osób w Wawrze za zranienie niemieckiego żołnierza przez kryminalistów. • Wiosna/lato 1940r. – akcja AB przeprowadzona w Warszawie, Krakowie i Lublinie. Zatrzymane osoby mordowano m.in w Palmirach. W wyniku akcji zginęło ponad 3 500 osób. • 12.1939r.-07.1941r. – Palmiry pod Warszawą mord 2000(1700). osób uznanych za elite polskiego społeczeństwa między innymi M. Rataj, M. Niedziałkowski i J. Kusociński. • 27.04.1940r. - Auschwitz-Oświęcim; powstanie największego hitlerowskiego obozu w Europie w którym zgineło około 70-75tys. Polaków Kategorie więźniów w KL Auschwitz i ich oznaczenia Żydzi (głównie tworzące sześcioramienną gwiazdę dwa trójkąty) - od 1943 r. stanowili najliczniejszą grupę więźniów obozu. Więźniowie polityczni (czerwony trójkąt) - przeważali wśród nich Polacy aresztowani w różnych akcjach represyjnych lub za działalność w ruchu oporu. Więźniowie aspołeczni (czarny trójkąt) - do kategorii tej zaliczono Cyganów jak i nieliczne prostytutki kierowane do obozu. Jeńcy wojenni (oznaczenie SU, Sowjet Union) - kategorią tą oznaczono w Auschwitz wyłącznie jeńców sowieckich. Więźniowie wychowawczy (oznaczenie EH, Erziehungshäftling) - zostali osadzeni w obozie za faktyczne czy rzekome naruszenie dyscypliny pracy. Więźniowie kryminalni (zielony trójkąt) - ta kategoria nie była liczna (kilkuset więźniów). Świadkowie Jehowy (fioletowy trójkąt) - uwięzieni w obozie za zachowanie i postawę wynikającą z przekonań religijnych. Homoseksualiści (różowy trójkąt) Więźniów w obozie witał kierownik Karl Fritzsch nieludzkimi słowami: „Zapowiadam wam, że przyjechaliście tutaj nie do sanatorium, lecz do niemieckiego obozu koncentracyjnego, z którego wyjście istnieje tylko przez komin krematorium. Jeśli to się komuś nie podoba, to może iść zaraz na druty wysokiego napięcia. Jeśli są w transporcie Żydzi, to nie mają prawa żyć dłużej niż dwa tygodnie, księża jeden miesiąc, pozostali trzy miesiące.” Cyklon B Cyjanowodór (kwas pruski). Silnie trujący związek chemiczny, służący do dezynsekcji i deratyzacji. W postaci preparatu o nazwie „cyklon B” używany był do uśmiercania ludzi w komorach gazowych w obozach zagłady i obozach koncentracyjnych. Jego działanie polega na zatrzymaniu oddychania komórkowego. Zatruciu cyjanowodorem towarzyszą objawy porażenia ośrodków oddechowych połączone z uczuciem lęku, zawrotami głowy i wymiotami. Do zabicia 1500 ludzi wystarcza ok. 5-7 kg cyklonu. W KL Auschwitz tylko w latach 1942-43 użyto go ponad 20 ton. Cyklon B produkowała firma „Degesch” (Deutsche Gesellschaft für Schädlingsbekämpfung GmbH) z siedzibą we Frankfurcie nad Menem, wchodząca w skład koncernu IG Farbenindustrie Więźniowie obozu Auschwitz, którzy przeżyli to piekło, już po wojnie skierowali do świata apel, w którym pisali: “My, niżej podpisani, uwolnieni przez Armię Czerwoną od krwawego panowania nazistów, oskarżamy przed międzynarodową społecznością rząd niemiecki kierowany przez Adolfa Hitlera o dokonanie największych w historii ludzkości masowych mordów i okrucieństw (…) Zwracamy się do międzynarodowej społeczności z prośbą o wyjaśnienie losu milionów zaginionych ludzi różnych narodowości i o uratowanie więźniów znajdujących się jeszcze w niewoli w hitlerowskich Niemczech (…) W imię humanizmu prosimy uczynić wszystko co możliwe, aby zbrodnie, do jakich dopuścili się naziści, w przyszłości nie powtórzyły się i aby krew niewinnych ofiar nie była przelana na próżno. Razem z około 10 000 więźniów różnych narodowości prosimy, aby zbrodnie hitlerowskie nie pozostały bez kary.” • 05.1940r. – wznowienie akcji wysiedleńczej na terenach Gdynii. Wysiedlono 138 osób. • 09/10.1940r. – wysiedlenie z Gdyni kolejnych 22tys. osób • 16.11.1940r. – 113tys. Polaków musi zmienić miejsce zamieszkania z powodu zamknięcia getta w Warszawie. • 11.1941r. – wyrzucenie z domów w okolicach Zamościa 2098 Polaków. Akcja wykonana przez oddziały SS. ( w hitlerowskich akcjach wywieziono łącznie z 297 wsi ok. 110tys. mieszkańców. Było to 30% mieszkańców tego terenu) • 1.08.1944r.-2.10.1944r.- POWSTANIE WARSZAWSKIE; śmierć 200tys. mieszkańców. Doszczętne zniszczenie stolicy. Ocalało 20% budynków w mieście z czego tylko ocalało ok. 10% budynków zabytkowych. • 08.1945r. – Ministerstwo Sprawiedliwości PRL rozpisuje Ankietę Do Sądów Grodzkich w sprawie niemieckich mordów i strat ludności podczas działań wojennych. Wyniki: 5.4mln mieszkańców powojennej Polski Centralnej zgładzonych w wyniku terroru i 800tys. zabitych w wyniku bezpośrednich działań wojennych. Ankieta NIE OBJĘŁA Kresów Wschodnich przyłączonych do ZSRR, a także Ziem Odzyskanych. Ponad 7% Sądów nie odpowiedziało na pytania Ankiety, pomijającej zresztą a priori mordy w Warszawie, tajne egzekucje w więzieniach i Gettach Judenviertel, żołnierzy: konspiracji poległych w walce albo zmarłych w obozach jenieckich, dzieci uprowadzonych do Reichu itd. [bIULETYN NR 1 GKBZN, 1946] Liczba utraconych obywateli po II wojnie światowej według historyka Andrzeja Krzesińskiego przyjęta przez Trybunał Norymberski wyniosła 12.2mln spośród 35.8 mln mieszkańców RP. Natomiast liczbę ludności zabitej przez Niemców w latach 1939-1945 należy szacować na 8.4mln. Ponadto z terenów Polski wywieziono do III Rzeszy ok. 200tys. dzieci. Wywóz organizowała organizacja Lebensborn eingetragener Verein (Stowarzyszenie Opiekuńcze Źródło Życia) powstała w ramach SS z polecenia H. Himmlera w 1935r… Z 200tys. wywiezionych do III Rzeszy dzieci udało się odnaleźć zaledwie ok. 30tys… W wyniku działań wojennych i okupacji Polska utraciła ok. 38% przedwojennego majątku narodowego. Stracono całą flote powietrzną w wyniku działań wojennych lub w wyniku wcielenia samolotów do wrogich armii III Rzeszy bądź Rumunii. Polskie koleje utraciły w latach 1939-1945 ok. 80% całego parku maszynowego. Zniszczono 38% lini kolejowych i 2/3 wszytkich mostów kolejowych. Odbudowy wymagało 30% wszystkich połączeń drogowych. Wycięto 400tys. hektarów lasów. Wojna pochłonęłą 35% przedwojennej wartości polskich gosodarstw rolnych. Zniszczeniu uległo 467tys. zagród. Dach nad głową straciło dalsze 3mln ludzi a 40% terenów uprawnych leżało odłogiem. Utracono 1.9mln koni, 3.9mln krów, 5mln świń. Straty wywołane wojną w Polsce wyniosły 50 miliardów ówczesnych dolarów amerykańskich podczas gdy straty w Europie wyniosły 260 miliardów dolarów. W 1955r. obliczono, że Polska utraciła 516tys. pojedynczych dzieł sztuki (liczba ta może być nawet dwukrotnie większa). W miastach zniszczeniu uległo ponad 290tys. budynków mieszkalnych w wyniku czego dach nad głową straciło 6mln ludzi. Podczas wojny w Warszawie (1939-1945) zamordowano ok. 450tys. Polaków i 350tys. Żydów. Zniszczono 90% akt Archiwum Akt Dawnych podczas gdy inne archiwa traciły od 70 do nawet 100% swoich zasobów.