potrzebuję pomocy przy tworzeniu aplikacji w Delphi XE2 na zajęcia z programowania. Mam problem z algorytmem na sprawdzanie liczb zaprzyjaźnionych z zakresu 1 -> max (wprowadzony przez użytkownika) i wyświetlanie ich w ListBoxie.
Program wyświetla mi wszystkie liczby, które sprawdził, zamiast tych które są parami wzajemnie zaprzyjaźnionymi. Pomożecie?
unit zadanie;
interface
uses
Winapi.Windows, Winapi.Messages, System.SysUtils, System.Variants, System.Classes, Vcl.Graphics,
Vcl.Controls, Vcl.Forms, Vcl.Dialogs, Vcl.StdCtrls;
type
TForm1 = class(TForm)
Label1: TLabel;
Edit1: TEdit;
Label2: TLabel;
Edit2: TEdit;
Label3: TLabel;
Button1: TButton;
Button2: TButton;
ListBox1: TListBox;
procedure Button1Click(Sender: TObject);
private
{ Private declarations }
public
{ Public declarations }
end;
var
Form1: TForm1;
implementation
{$R *.dfm}
procedure TForm1.Button1Click(Sender: TObject);
var
liczba1,liczba2,maks,temp,i:Integer;
k,q:Boolean;
begin
maks:=StrToInt(Edit1.Text);
for liczba1:=200 to maks do
begin
for liczba2:=200 to maks do
begin
temp:=0;
for i:=1 to (liczba1 div 2) do if ((liczba1 mod i)=0) then temp:=temp+i;
if (temp=liczba2) then q:=true else q:=false;
temp:=0;
for i:=1 to (liczba2 div 2) do if ((liczba2 mod i)=0) then temp:=temp+i;
if (temp=liczba1) then k:=true else k:=false;
if (k=true and q=true) then Listbox1.Items.Add(IntToStr(liczba1)+' '+IntToStr(liczba2));
end;
end;
end;
end.
Pierwsze co mi się rzuca w oczy to for liczba2:200. Zaczynasz od 200 a nie od 1. Przepisałem ten kod do C# i w miarę działa, choć pokazuje też liczby które są identyczne np. 28 28, 6,6 ale to wystarczy dodać w ostatnim ifie liczba1<> liczba2. Chyba że przepisując do C# udało mi się ominąć jakiś mechanizm języka delphi. Poniżej mój kod, który działa w C#, napisałem go tak żeby wyglądał praktycznie identycznie jak Twój.
private void button1_Click(object sender, EventArgs e)
{
int maks = 300;
int liczba1, liczba2, temp, i;
bool k, q;
for (liczba1 = 1; liczba1 <= maks; liczba1++)
{
for (liczba2 = 1; liczba2 <= maks; liczba2++)
{
temp = 0;
for (i = 1; i <= liczba1/2; i++) if (liczba1%i == 0) temp = temp + i;
if (temp == liczba2) q = true; else q = false;
temp = 0;
for (i = 1; i <= liczba2/2; i++) if (liczba2%i == 0) temp = temp + i;
if (temp == liczba1) k = true; else k = false;
if (k==true && q==true && liczba1 != liczba2)
listBox1.Items.Add(liczba1.ToString() + " " + liczba2.ToString());
}
}
}
Kilka uwag optymalizacyjnych do powyższego programu:
Druga instrukcja for
for liczba2:=200 to maks do
nie musi i nie powinna odliczać od 200, tylko od liczba1+1
for liczba2:=liczba1+1 to maks do
przez co i przyspieszysz algorytm, jak i unikniesz dwóch “problemów”: dublowania tej samej liczby i powtarzania danej pary (raz byłoby 220 i 284, drugi raz miałeś 284 i 220) - teraz będziesz miał posortowane pary.
Zamiast konstrukcji
liczba1 div 2
można użyć (z reguły szybszej) takiej (przesunięcia bitowego)
liczba1 shr 1
Przydatne w niektórych językach, nie mających dzielenia całkowitoliczbowego (jak np. JavaScript).
Zamiast konstrukcji
if (temp = liczba1) then k := true else k := false;
prościej jest zastosować taką
k := (temp = liczba1);
Podobne uproszczenie możesz (a nawet powinieneś) zastosować dla kodu
Bardzo dziękuję Wam za wszystkie wskazówki. Algorytm działa tak jak powinien. Nie zastosowałem jednak rady z zamianą div na shr, ponieważ nie było żadnego efektu przy zmiennych typu Integer i LongInt. Div współpracował dopiero z LongInt.
Pozdrawiam!
Kod dla potomnych
procedure TForm1.Button1Click(Sender: TObject);
var
maks,temp,i:Integer;
liczba1,liczba2:LongInt;
k,q:Boolean;
begin
maks:=StrToInt(Edit1.Text);
for liczba1:=1 to maks do
begin
for liczba2:=liczba1+1 to maks do
begin
temp:=0;
for i:=1 to (liczba1 div 2) do if ((liczba1 mod i)=0) then temp:=temp+i;
q:=(temp=liczba2);
temp:=0;
for i:=1 to (liczba2 div 2) do if ((liczba2 mod i)=0) then temp:=temp+i;
k:=(temp=liczba1);
if (k and q) then Listbox1.Items.Add(IntToStr(liczba1)+' '+IntToStr(liczba2));
end;
end;
end;
end.
@everest8004: tak jest oczywiście bardzo dobrze, ale pierwszą instrukcję for
for liczba1:=1 to maks do
mógłbyś pozostawić taką, jak miałeś na początku, czyli
for liczba1:=200 to maks do
ponieważ - za Wikipedią http://pl.wikipedia.org/wiki/Liczby_zaprzyja%C5%BAnione - najmniejszą liczbą, jaka może wchodzić w grę (jako liczba zaprzyjaźniona), jest 220. Dzięki temu zaoszczędzisz trochę “niepotrzebnych obrotów” pętli for, choć i tak nie ma to znaczenia przy obecnych szybkościach procesorów ( i może to z jedynką jest bardziej “eleganckie”, bo nie bazuje na znanych już wynikach ).
Właśnie tym faktem, iż pierwsza liczba to 220, kierowałem się gdy wstawiłem tam 200. Jednak stwierdziłem, że to i tak nie robi różnicy w wydajności algorytmu i zmieniłem to na niewinne 1, bardziej eleganckie - tak jak to ująłeś.
