Aby uruchomić wiersz poleceń trzeba kliknąć START>URUCHOM>i wpisać: cmd
Potem uruchomi sie nam cmd(tzw. wiersz poleceń) i mozemy w nim wpisywać komendy.
KOMENDY CMD
append Pozwala programom otwierać pliki danych w określonych katalogach
tak jak w bieżącym katalogu. APPEND [[dysk]ścieżka[;…]] [/X[]] [/PATH] [/E]
APPEND ; [dysk]ścieżka Określa dysk i katalog do dołączenia.
/X:ON Używa dołączonych katalogów przy poszukiwaniu plików
i uruchamianiu aplikacji.
/X:OFF Używa dołączonych katalogów tylko do żądań otwarcia pliku.
/X:OFF jest ustawieniem domyślnym.
/PATH:ON Używa dołączonych katalogów do żądań plików, dla których
już określono ścieżkę. /PATH:ON jest ustawieniem domyślnym.
/PATH:OFF Wyłącza efekt ustawienia /PATH:ON.
/E Przechowuje kopię listy dołączonych katalogów w zmiennej
środowiskowej APPEND. /E może być używane tylko przy pierwszym
uruchomieniu polecenia APPEND po uruchomieniu systemu. Wpisz APPEND ; aby wyczyścić listę dołączonych katalogów.
Wpisz APPEND bez parametrów, aby wyświetlić listę dołączonych katalogów. C:\DOCUME~1\bolek> C:\DOCUME~1\bolek>command /?
Uruchamia nowe wystąpienie interpretera poleceń MS-DOS. COMMAND [[dysk]ścieżka] [urządzenie] [/E] [/P] [/C polecenie] [/MSG] [dysk]ścieżka Określa katalog zawierający plik COMMAND.COM
urządzenie Określa urządzenie użyte jako wejście i wyjście polecenia.
/E:nnnnn Ustawia początkowy rozmiar środowiska na nnnnn bajtów.
/P Ustala nowy interpreter poleceń jako stały (wyjście niemożliwe
).
/C polecenie Wykonuje określone polecenie i powraca.
/MSG Przechowuje wszystkie komunikaty o błędach. Wymagany jest
również parametr /P.
assoc Wyświetla lub modyfikuje skojarzenia rozszerzeń plików ASSOC [.roz[=[typ_pliku]]] .roz Określa rozszerzenie pliku do skojarzenia z typem
typ_pliku Określa typ pliku do skojarzenia z rozszerzeniem pliku Wpisz polecenie ASSOC bez parametrów, aby wyświetlić bieżące skojarzenia
plików. Jeśli polecenie ASSOC jest wywoływane z rozszerzeniem pliku, wtedy
wyświetla bieżące skojarzenie pliku dla tego rozszerzenia pliku. Polecenie
bez określenia typu pliku usunie skojarzenie dla rozszerzenia pliku.
at Polecenia i programy usługi planowania poleceń AT do uruchomienia na
komputerze o określonej godzinie i dacie. Usługa Harmonogram musi być
uruchomiona, aby używać poleceń AT. AT [\nazwa_komputera] [[id] [/DELETE] | /DELETE [/YES]]
AT [\nazwa_komputera] godzina [/iNTERACTIVE]
[/EVERY:data[,…] | /NEXT:data[,…]] “polecenie” \nazwa_komputera Określa komputer zdalny. Polecenia są zaplanowane w
komputerze lokalnym, jeśli ten parametr jest pominięty.
id Jest numerem identyfikacyjnym przyporządkowanym do
zaplanowanego polecenia. /delete Anuluje zaplanowane polecenie. Jeśli jest pominięte,
wszystkie zaplanowane polecenia w komputerze są anulowane.
/yes Używa się przy anulowaniu wszystkich zadań, gdy nie jest
wymagane potwierdzenie.
godzina Określa godzinę wykonania polecenia.
/interactive Zezwala, aby zadanie współdziałało z zadaniami użytkownika,
który jest zalogowany wówczas, gdy jest ono uruchomione.
/every:data[,…] Uruchamia polecenie w każdym określonym dniu tygodnia lub
miesiąca. Jeśli data jest pominięta, przyjmowany jest
bieżący dzień miesiąca.
/next:data[,…] Uruchamia określone polecenie przy następnym wystąpieniu
dnia (np. w następny czwartek). Jeśli data jest pominięta,
przyjmowany jest bieżący dzień miesiąca.
“polecenie” Polecenie Windows NT lub program wsadowy do uruchomienia.
attrib Wyświetla lub zmienia atrybuty plików. ATTRIB [+R | -R] [+A | -A] [+S | -S] [+H | -H] [dysk] [ścieżka] [nazwa_pliku]
[/s [/D]] + Ustawia atrybut.
- Czyści atrybut.
R Atrybut pliku tylko do odczytu.
A Atrybut pliku archiwalnego.
S Atrybut pliku systemowego.
H Atrybut pliku ukrytego.
[dysk][ścieżka][nazwa_pliku]
Określa plik lub pliki, których atrybuty mają być przetwarzane.
/S Przetwarza pasujące pliki w folderze bieżącym i wszystkich podfolderach.
/D Przetwarza również foldery.
break Włącza lub wyłącza rozszerzone sprawdzanie CTRL+C w systemie DOS. Polecenie to jest uwzględnione dla zapewnienia zgodności z systemem DOS. Nie
ma ono żadnego efektu w systemie Windows XP. Jeżeli rozszerzenia poleceń są włączone i uruchomiony jest system
Windows XP polecenie BREAK przejdzie do zakodowanego punktu przerwania,
jeżeli jest debugowane programem debugującym.
cacls Wyświetla lub modyfikuje listy kontroli dostępu (ACL) plików CACLS nazwa_pliku [/T] [/E] [/C] [/G użytk] [/R użytkownik […]]
[/P użytk]] [/D użytkownik […]]
nazwa_pliku Wyświetla listy ACL.
/T Zmienia listy ACL określonych plików
w bieżącym katalogu i wszystkich podkatalogach.
/E Umożliwia edycję listy ACL zamiast jej zamieniania.
/C Kontynuuje mimo błędów braku dostępu.
/G użytk:uprawn Przyznaje prawa dostępu określonemu użytkownikowi.
Uprawnienia mogą być następujące: R Odczyt
W Zapis
C Zmiana (zapis)
F Pełna kontrola
/R użytkownik Odwołuje prawa określonego użytkownika (działa tylko z /E).
/P użytk:uprawn Zamienia prawa dostępu określonego użytkownika.
Uprawnienia mogą być następujące: N Brak
R Odczyt
W Zapis
C Zmiana (zapis)
F Pełna kontrola
/D użytkownik Odbiera prawa dostępu określonemu użytkownikowi.
W jednym poleceniu można określić wiele plików, używając symboli
wieloznacznych.
W jednym poleceniu można określić wielu użytkowników. Skróty:
CI - Dziedziczenie kontenera.
Wpis ACE będzie dziedziczony przez katalogi.
OI - Dziedziczenie obiektu.
Wpis ACE będzie dziedziczony przez pliki.
IO - Tylko dziedziczenie.
Wpis ACE nie jest stosowany dla bieżącego pliku/katalogu.
call Wywołuje jeden program wsadowy z innego. CALL [dysk][ścieżka]nazwa_pliku [parametry_wsadowe] parametry_wsadowe Określa informacje wymagane w wierszu polecenia przez
dany program wsadowy. Przy włączonych rozszerzeniach poleceń polecenie CALL zmienia się następująco: Polecenie CALL akceptuje obecnie etykiety jako obiekt docelowy.
Składnia jest następująca: CALL :etykieta argumenty Tworzony jest nowy kontekst pliku wsadowego z podanymi argumentami,
a sterowanie jest przekazywane do instrukcji po określonej etykiecie. Musisz
wydać polecenie “exit” dwukrotnie osiągając koniec pliku skryptu dwukrotnie.
Po pierwszym odczycie końca pliku sterowanie powróci bezpośrednio za.
instrukcję CALL. Po drugim odczycie nastąpi zakończenie skryptu.
Wpisz GOTO /?, aby uzyskać szczegółowy opis rozszerzenia GOTO :EOF,
które pozwoli na “powrót” z pliku skryptu. Ponadto zmienione zostały rozszerzenia odwołań argumentów
(%0, %1 itd.) pliku skryptu:
%* w skrypcie odnosi się do wszystkich argumentów (tzn. %1 %2 %3
%4 %5 …) Zostało ulepszone podstawianie parametrów pliku wsadowego (%n). Możesz
teraz używać następującej opcjonalnej składni: %~1 - rozwija %1 usuwając wszystkie obejmujące cudzysłowy (")
%~f1 - rozwija %1 do pełnej nazwy ścieżki
%~d1 - rozwija %1 tylko do litery dysku
%~p1 - rozwija %1 tylko do ścieżki
%~n1 - rozwija %1 tylko do nazwy pliku
%~x1 - rozwija %1 tylko do rozszerzenia pliku
%~s1 - rozwinięta ścieżka zawiera tylko krótkie nazwy
%~a1 - rozwija %1 do atrybutów pliku
%~t1 - rozwija %1 do daty/czasu pliku
%~z1 - rozwija %1 do rozmiaru pliku
%~$PATH:1 - przeszukuje katalogi wymienione w zmiennej
środowiskowej PATH i rozwija %1 do
pełnej nazwy dla pierwszej znalezionej.
Jeśli nazwa zmiennej środowiskowej nie została
zdefiniowana lub pliku nie znaleziono
w wyszukiwaniu, modyfikator rozwija do
pustego ciągu znaków. Modyfikatory mogą być łączone w celu uzyskania złożonych wyników: %~dp1 - rozwija %1 tylko do litery dysku i ścieżki
%~nx1 - rozwija %1 tylko do nazwy pliku i rozszerzenia
%~dp$PATH:1 - przeszukuje katalogi wymienione w zmiennej
środowiskowej PATH dla %1 i rozwija do litery dysku
i ścieżki dla pierwszej znalezionej.
%~ftza1 - rozwija %1 do DIR jak wiersz wyjściowy W powyższych przykładach %1 i PATH można zastąpić innymi prawidłowymi
wartościami. Składnia %~ jest zakończona prawidłową liczbą argumentów.
Modyfikatory %~ mogą nie być używane z %*
cd Wyświetla nazwę bieżącego katalogu lub zmienia go. CHDIR [/D] [dysk][ścieżka]
CHDIR […]
CD [/D] [dysk][ścieżka]
CD […] … Określa, że chcesz przejść do katalogu nadrzędnego. Wpisz CD dysk:, aby wyświetlić bieżący katalog na określonym dysku.
Wpisz CD bez parametrów, aby wyświetlić bieżący dysk i katalog. Użyj opcji /D, aby wraz ze zmianą bieżącego katalogu na dysku zmienić
bieżący dysk. Przy włączonych rozszerzeniach poleceń polecenie CHDIR zmienia
się następująco: Ciąg katalogu bieżącego jest konwertowany w celu używania ciągu, takiego jak
nazwy dyskowe. Polecenie CD C:\TEMP ustawi wtedy katalog
bieżący na C:\Temp, jeśli występuje na dysku. Polecenie CHDIR nie traktuje spacji jako ograniczników, można więc użyć
polecenia CD dla nazwy podkatalogu, która zawiera spację bez otaczających
nazwę cudzysłowów. Na przykład: cd \winnt\profiles\nazwa_użytkownika\programy\menu start znaczy to samo co: cd “\winnt\profiles\nazwa_użytkownika\programy\menu start” używane wtedy, gdy rozszerzenia są wyłączone.
chcp Wyświetla lub ustawia numer aktywnej strony kodowej. CHCP [nnn] nnn Określa numer strony kodowej. Wpisz CHCP bez parametru, aby wyświetlić numer aktywnej strony kodowej.
chdir Wyświetla nazwę bieżącego katalogu lub zmienia go. CHDIR [/D] [dysk][ścieżka]
CHDIR […]
CD [/D] [dysk][ścieżka]
CD […] … Określa, że chcesz przejść do katalogu nadrzędnego. Wpisz CD dysk:, aby wyświetlić bieżący katalog na określonym dysku.
Wpisz CD bez parametrów, aby wyświetlić bieżący dysk i katalog. Użyj opcji /D, aby wraz ze zmianą bieżącego katalogu na dysku zmienić
bieżący dysk. Przy włączonych rozszerzeniach poleceń polecenie CHDIR zmienia
się następująco: Ciąg katalogu bieżącego jest konwertowany w celu używania ciągu, takiego jak
nazwy dyskowe. Polecenie CD C:\TEMP ustawi wtedy katalog
bieżący na C:\Temp, jeśli występuje na dysku. Polecenie CHDIR nie traktuje spacji jako ograniczników, można więc użyć
polecenia CD dla nazwy podkatalogu, która zawiera spację bez otaczających
nazwę cudzysłowów. Na przykład: cd \winnt\profiles\nazwa_użytkownika\programy\menu start znaczy to samo co: cd “\winnt\profiles\nazwa_użytkownika\programy\menu start” używane wtedy, gdy rozszerzenia są wyłączone.
chkdsk Sprawdza dysk i wyświetla raport o jego stanie.
CHKDSK [dysk][[ścieżka]plik] [/F] [/V] [/R][/X][/C] [/L[]]
wolumin Określa literę dysku (z dwukropkiem), punkt
instalacji lub nazwę woluminu.
plik Tylko FAT/FAT32: określa pliki do sprawdzenia fragmentacji.
/F Naprawia błędy na dysku.
/V Na partycjach FAT/FAT32: wyświetla pełne ścieżki i nazwy
wszystkich plików na dysku.
Na partycjach NTFS: wyświetla komunikaty porządkowania, jeżeli
istnieją.
/R Lokalizuje uszkodzone sektory i odzyskuje informacje, które
można odczytać (implikuje użycie przełącznika /F).
/L:rozmiar Tylko NTFS: Zmienia rozmiar pliku dziennika na podaną liczbę
kilobajtów. Jeżeli rozmiar nie zostanie podany, wyświetlany
jest rozmiar bieżący.
/X Wymusza uprzednią dezinstalację woluminu, jeżeli jest to
konieczne. Wszystkie otwarte dojścia do tego woluminu przestaną
być prawidłowe (implikuje użycie przełącznika /F).
/I Tylko NTFS: wykonuje mniej dokładne sprawdzenie wpisów indeksu.
/C Tylko NTFS: pomija sprawdzanie zapętleń w strukturze folderów. Użycie przełączników /I lub /C zmniejsza ilość czasu potrzebną do uruchomienia
programu Chkdsk przez pominięcie niektórych operacji sprawdzenia woluminu.
chkntfs Wyświetla lub modyfikuje stan sprawdzania dysku podczas rozruchu. CHKNTFS wolumin […]
CHKNTFS /D
CHKNTFS /T[:czas]
CHKNTFS /X wolumin […]
CHKNTFS /C wolumin […] wolumin Określa literę dysku (z dwukropkiem), punkt instalacji lub
nazwę woluminu.
/D Przywraca ustawienia domyślne komputera; wszystkie dyski są
sprawdzane podczas rozruchu, a program chkdsk zostanie
uruchomiony na tych, które są zanieczyszczone.
/T:czas Zmienia czas odliczania inicjacji programu AUTOCHK na określoną
wartość, wyrażoną w sekundach. W przypadku nie podania czasu,
wyświetlone zostanie ustawienie aktualne.
/X Wyklucza dysk z domyślnej procedury sprawdzania podczas rozruchu.
Wykluczenia dysków nie są zapamiętywane pomiędzy wywołaniami
polecenia.
/C Planuje sprawdzenie danego dysku podczas rozruchu; program chkdsk
zostanie uruchomiony, jeżeli ten dysk będzie zanieczyszczony. Jeżeli nie zostaną podane żadne opcje, program CHKNTFS wyświetli informacje
o tym, czy dysk jest zanieczyszczony i czy jest zaplanowane jego sprawdzenie
podczas następnego rozruchu.
cls Czyści ekran. CLS
cmd
Uruchamia nowe wystąpienie interpretera poleceń Windows XP. CMD [/A | /U] [/Q] [/D] [/E] [/F] [/V]
[[/C | /K] ciąg] /C Wykonuje polecenie określone przez ciąg i kończy działanie
/K Wykonuje polecenie określone przez ciąg, ale pozostaje
/S Modyfikuje postępowanie z ciągiem po /C lub /K (zobacz niżej)
/Q Wyłącza echo
/D Wyłącza wykonywanie poleceń AutoRun z rejestru (zobacz niżej)
/A Powoduje, że dane przekazywane do potoku lub pliku są danymi ANSI
/U Powoduje, że dane przekazywane do potoku lub pliku są danymi Unicode
/Tg Ustawia kolory tła i pierwszego planu (dodatkowe informacje uzyskasz
wpisując COLOR /?)
/E:ON Włącza rozszerzenia poleceń (zobacz niżej)
/E:OFF Wyłącza rozszerzenia poleceń (zobacz niżej)
/F:ON Włącza znaki dokańczania nazw plików i katalogów (patrz poniżej)
/F:OFF Wyłącza znaki dokańczania nazw plików i katalogów (patrz poniżej)
/V:ON Włącza opóźnione rozwijanie zmiennych środowiskowych, traktując znak
‘!’ jako ogranicznik. Na przykład użycie /V:ON może spowodować,
że napis !var! będzie rozwijać zmienną var w czasie wykonywania.
Użycie składni var powoduje, że zmienne są rozwijane w czasie ich
wprowadzania, co ma duże znaczenie w pętlach FOR.
/V:OFF Wyłącza opóźnione rozwijanie zmiennych środowiskowych. Należy zauważyć, że napis złożony z kilku poleceń oddzielonych separatorem
poleceń ‘&&’ jest akceptowalny dla ciągów, jeżeli jest on ujęty w cudzysłowy.
Również, ze względu na zachowanie zgodności, przełącznik /X ma takie samo
działanie jak /E:ON, /Y działa tak samo jak /E:OFF, a /R działa tak samo
jak /C. Inne przełączniki są ignorowane. W przypadku użycia przełączników /C lub /K, pozostała część wiersza polecenia
po przełączniku jest przetwarzana jako wiersz polecenia, który obowiązują
następujące reguły przetwarzania znaków cudzysłowu ("): 1. Znaki cudzysłowu w wierszu polecenia są zachowywane, jeżeli spełnione
są wszystkie poniższe warunki: - nie użyto przełącznika /S,
-
użyto dokładnie dwóch znaków cudzysłowu,
-
pomiędzy znakami cudzysłowu nie występują żadne znaki specjalne,
takie jak: <>()@^|,
- pomiędzy dwoma znakami cudzysłowu znajduje się co najmniej jeden
znak odstępu,
- ciąg znajdujący się pomiędzy dwoma znakami cudzysłowu jest
nazwą pliku wykonywalnego. 2. W pozostałych przypadkach, tradycyjne działanie polega na sprawdzeniu,
czy pierwszym znakiem jest znak cudzysłowu i, jeżeli tak, usunięcie
tego znaku oraz usunięcie ostatniego znalezionego znaku cudzysłowu
w wierszu polecenia, z zachowaniem całego tekstu, znajdującego się
za ostatnim znakiem cudzysłowu. Jeśli nie podano opcji /D w wierszu polecenia, a następnie uruchomiono
CMD.EXE, wyszukiwane będą poniższe zmienne rejestru REG_SZ/REG_EXPAND_SZ
i jeśli jedna z nich lub obie są obecne, wykonywane są jako pierwsze. HKEY_LOCAL_MACHINE\Software\Microsoft\Command Processor\AutoRun i/lub HKEY_CURRENT_USER\Software\Microsoft\Command Processor\AutoRun Rozszerzenia poleceń są włączone domyślnie. Rozszerzenia dla poszczególnych
wywołań można wyłączyć przy użyciu przełącznika /E:OFF. Można włączać lub
wyłączać rozszerzenia dla wszystkich wywołań programu CMD.EXE na komputerze
i/lub sesji logowań użytkownika przez ustawienie w rejestrze jednej lub obu
następujących wartości REG_DWORD za pomocą programu REGEDT32.EXE: HKEY_LOCAL_MACHINE\Software\Microsoft\Command Processor\EnableExtensions i/lub HKEY_CURRENT_USER\Software\Microsoft\Command Processor\EnableExtensions na 0x1 albo 0x0. Ustawienie określone przez użytkownika ma pierwszeństwo
przed ustawieniem komputera. Przełączniki wiersza polecenia mają pierwszeństwo
przed ustawieniami rejestru. Rozszerzenia poleceń obejmują zmiany i/lub dodatki dla następujących poleceń: DEL lub ERASE
COLOR
CD lub CHDIR
MD lub MKDIR
PROMPT
PUSHD
POPD
SET
SETLOCAL
ENDLOCAL
IF
FOR
CALL
SHIFT
GOTO
START (również zmiany dotyczące zewnętrznego wywołania polecenia)
ASSOC
FTYPE Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat danego polecenia, wpisz
nazwa_polecenia /?. Opóźnione rozwijanie zmiennych środowiskowych NIE jest włączone domyślnie.
Opóźnione rozwijanie zmiennych środowiskowych dla poszczególnych wywołań
programu CMD.EXE można włączać lub wyłączać przy użyciu przełącznika /V:ON
lub /V:OFF. Można włączać lub wyłączać zakończenia dla wszystkich wywołań
programu CMD.EXE na komputerze i/lub sesji logowań użytkownika przez
ustawienie w rejestrze jednej lub obu następujących wartości REG_DWORD
za pomocą programu REGEDT32.EXE: HKEY_LOCAL_MACHINE\Software\Microsoft\Command Processor\DelayedExpansion i/lub HKEY_CURRENT_USER\Software\Microsoft\Command Processor\DelayedExpansion na 0x1 albo 0x0. Ustawienie określone przez użytkownika ma pierwszeństwo
przed ustawieniem komputera. Przełączniki wiersza polecenia mają
pierwszeństwo przed ustawieniami rejestru. Jeśli opóźnione rozwijanie zmiennych środowiskowych jest włączone, wtedy
znak wykrzyknika może być używany do podstawiania wartości zmiennej
środowiskowej w czasie wykonywania. Dokańczanie nazw plików i katalogów NIE jest włączone domyślnie. Można
włączać lub wyłączać dokańczanie nazw plików dla poszczególnych wywołań
programu CMD.EXE przy użyciu przełącznika /F:ON lub /F:OFF. Można włączać lub
wyłączać dokańczanie dla wszystkich wywołań programu CMD.EXE na komputerze
i/lub sesji logowań użytkownika przez ustawienie w rejestrze jednej lub obu
następujących wartości REG_DWORD za pomocą programu REGEDT32.EXE: HKEY_LOCAL_MACHINE\Software\Microsoft\Command Processor\CompletionChar
HKEY_LOCAL_MACHINE\Software\Microsoft\Command Processor\PathCompletionChar i/lub HKEY_CURRENT_USER\Software\Microsoft\Command Processor\CompletionChar
HKEY_CURRENT_USER\Software\Microsoft\Command Processor\PathCompletionChar na wartość szesnastkową znaku kontrolnego dla poszczególnej funkcji (np. 0x4
jest Ctrl-D a 0x6 jest Ctrl-F). Ustawienie określone przez użytkownika ma
pierwszeństwo przed ustawieniem komputera. Przełączniki wiersza polecenia
mają pierwszeństwo przed ustawieniami rejestru. Jeśli dokańczanie jest włączone za pomocą przełącznika /F:ON, dwoma znakami
kontrolnymi są: Ctrl-D dla dokańczania nazw katalogów i Ctrl-F dla dokańczania
nazw plików. Aby wyłączyć poszczególne znaki dokańczania w rejestrze, użyj
wartości dla spacji (0x20), ponieważ nie jest to prawidłowy znak kontrolny. Dokańczanie jest wywoływane po wpisaniu jednego z dwóch znaków kontrolnych.
Funkcja dokańczania przenosi ciąg ścieżki na lewą stronę kursora, dołącza
symbol wieloznaczny, jeśli go nie ma i buduje listę pasujących ścieżek.
Następnie wyświetla pierwszą zgodną ścieżkę. Później, ponowne naciśnięcie tego
samego znaku kontrolnego powtarza cykl przechodzenia przez listę pasujących
ścieżek. Naciśnięcie klawisza Shift razem ze znakiem kontrolnym powoduje
przechodzenie przez listę wstecz. Jeśli wiersz edytowany jest w dowolny sposób
i naciśnięty zostanie ponownie znak kontrolny, zapisana lista pasujących
ścieżek jest odrzucana i generowana jest nowa lista. To samo wystąpi
w przypadku przełączenia między dokańczaniem nazw plików i katalogów.
Jedyną różnicą między dwoma znakami kontrolnymi jest to, że znak dokańczania
pliku dopasowuje zarówno nazwy plików, jak i katalogów, podczas gdy znak
dokańczania katalogów dopasowuje jedynie nazwy katalogów. Jeśli dokańczanie
jest używane dla wszystkich wbudowanych poleceń katalogów (CD, MD lub RD), to
przyjmowane jest dokańczanie katalogów. Kod dokańczania odpowiednio postępuje z nazwami plików, które zawierają spacje
lub inne znaki specjalne, umieszczając cudzysłowy wokół pasującej ścieżki.
W przypadku wycofania się i wywołania dokańczania wewnątrz wiersza, tekst
z prawej strony kursora w punkcie, w którym wywoływano dokańczanie jest
odrzucany. Znaki specjalne, które wymagają cudzysłowów to:
&()[]{}^=;!’+,`~
color Ustawia domyślne kolory tła i pierwszego planu. COLOR [atr] atr Określa atrybut koloru dla wyjścia konsoli Atrybuty kolorów są określone przez DWIE cyfry heksadecymalne – pierwsza
oznacza tło, druga pierwszy plan. Każda cyfra
może być jedną z wartości: 0 = Czarny 8 = Szary
1 = Niebieski 9 = Jasnoniebieski
2 = Zielony A = Jasnozielony
3 = Błękitny B = Jasnobłękitny
4 = Czerwony C = Jasnoczerwony
5 = Purpurowy D = Jasnopurpurowy
6 = Żółty E = Jasnożółty
7 = Biały F = Jaskrawobiały Jeśli nie podano argumentu, używany jest kolor odpowiadający chwili
uruchomienia CMD.EXE. Wartość ta jest brana z bieżącego okna konsoli,
z opcji /T wiersza polecenia lub z wartości rejestru
DefaultColor. Polecenie COLOR ustawia ERRORLEVEL na 1, jeśli podjęto próbę określenia tej
samej wartości dla tła i dla pierwszego planu w poleceniu COLOR. Przykład: “COLOR fc” daje kolor jasnoczerwony na jaskrawobiałym tle.
comp Porównuje zawartości dwóch plików lub zestawów plików. COMP [dane1] [dane2] [/D] [/A] [/L] [/N=liczba] [/C] [/OFF[LINE]] dane1 Określa położenie i nazwę pierwszego pliku(ów) do porównania.
dane2 Określa położenie i nazwę drugiego pliku(ów) do porównania.
/D Wyświetla różnice w formacie dziesiętnym. Jest to
ustawienie domyślne.
/A Wyświetla różnice jako znaki ASCII.
/L Wyświetla numery wierszy, w których występują różnice.
/N=liczba Porównuje tylko określoną liczbę początkowych wierszy pliku.
/C Nie rozróżnia wielkich i małych liter ASCII przy porównywaniu
plików.
/OFF[LINE] Nie pomija plików z ustawionym atrybutem przesunięcia. Aby porównać grupy plików, użyj symboli wieloznacznych w param. dane1, dane2.
compact Wyświetla informacje o kompresji i umożliwia jej zmianę na partycjach NTFS. COMPACT [/C | /U] [/s[]] [/A] [/F] [/Q] [plik […]] /C Kompresuje określone pliki. Katalogi zostaną zaznaczone, aby
dodawane potem pliki były automatycznie kompresowane.
/U Dekompresuje określone pliki. Katalogi zostaną zaznaczone, aby
dodawane potem pliki nie były automatycznie kompresowane.
/S Wykonuje określoną operację na plikach w danym katalogu
i wszystkich podkatalogach. Domyślny “katalog” to katalog
bieżący.
/A Wyświetla pliki z atrybutami Ukryty lub Systemowy. Domyślnie
pliki te są pomijane.
/I Kontynuuje określoną operację nawet po wystąpieniu błędów.
Domyślnie program COMPACT zatrzymuje się, gdy
wystąpi błąd.
/F Wymusza wykonanie operacji kompresji na wszystkich podanych
plikach, również tych, które są już skompresowane. Domyślnie
pliki wcześniej skompresowane są pomijane.
/Q Podaje tylko najważniejsze informacje.
plik Określa wzór, plik lub katalog. Program COMPACT wywołany bez parametrów wyświetla informacje o stanie
kompresji bieżącego katalogu i plików, jakie on zawiera. Można używać nazw
wielu plików i symboli wieloznacznych. Parametry należy oddzielać
spacjami.
convert
Konwertuje woluminy FAT na NTFS. CONVERT wolumin /FS:NTFS [/V] [/CVTArea] [/NoSecurity] [/X] wolumin Określa literę dysku (z dwukropkiem), punkt instalacji
lub nazwę woluminu.
/FS:NTFS Określa, aby konwertować wolumin na NTFS.
/V Określa, aby konwertować w trybie informacji pełnej.
/CVTArea:nazwa_pliku
Określa plik ciągły w katalogu głównym, który będzie symbolem
zastępczym dla plików systemu NTFS.
/NoSecurity Określa, aby ustawienia zabezpieczeń konwertowanych plików
i katalogów były dostępne dla wszystkich.
/X Wymusza najpierw dezinstalację woluminu w razie potrzeby.
Wszystkie otwarte dojścia do woluminu przestaną być prawidłowe.
copy
Kopiuje pliki w inne miejsce. COPY [/D] [/V] [/N] [/Y | /-Y] [/Z] [/A | /B] źródło [/A | /B]
[+ źródło [/A | /B] [+ …]] [cel [/A | /B]] źródło Określa pliki do skopiowania.
/A Oznacza plik tekstowy ASCII.
/B Oznacza plik binarny.
/D Zezwala na odszyfrowanie tworzonego pliku docelowego.
cel Określa docelowy katalog lub nazwę pliku dla nowych plików.
/V Weryfikuje, czy kopiowane pliki są poprawnie zapisywane.
/N Używa krótkich nazw plików, jeśli są one dostępne, podczas
kopiowania pliku o nazwie innej postaci niż 8kropka3.
/Y Wyłącza monitowanie o potwierdzenie zastąpienia
istniejącego pliku docelowego.
/-Y Włącza monitowanie o potwierdzenie zastąpienia
istniejącego pliku docelowego.
/Z Kopiuje pliki sieciowe w trybie restartowalnym. Przełącznik /Y może być ustawiony w zmiennej środowiskowej COPYCMD.
Może on być następnie zastąpiony przełącznikiem /-Y w wierszu polecenia.
Stanem domyślnym jest monitowanie przy zastępowaniu plików, chyba że
polecenie COPY jest wywoływane ze skryptu wsadowego. Aby dołączyć pliki, określ jeden plik docelowy, ale wiele plików
źródłowych (używając symboli wieloznacznych lub formatu plik1+plik2+plik3).
date Wyświetla lub ustawia datę. DATE [/T | data] Wpisz DATE bez parametrów, aby wyświetlić bieżące ustawienie daty
i monit o podanie nowej. Naciśnij klawisz ENTER, aby nie zmieniać daty. Przy włączonych rozszerzeniach poleceń polecenie DATE obsługuje
przełącznik /T, którego użycie powoduje, że polecenie wyświetla
bieżącą datę bez monitowania o podanie nowej daty.
debug Uruchamia Debug, program testujący i edytujący narzędzia. DEBUG [[dysk][ścieżka]nazwa_pliku [parametry_pliku]] [dysk][ścieżka]fnazwa_pliku Określa plik do testowania.
parametry_pliku Określa informacie wiersza polecenia wymagane przez
plik do testowania. Po uruchomieniu Debug wpisz ?, aby wyświetlić listę poleceń debugowania.
defrag Sposób użycia:
defrag [-a] [-f] [-v] [-?]
wolumin litera dysku lub punkt instalacji (d: lub d:\vol\mountpoint)
-a Tylko analizuje
-f Wymusza defragmentację, nawet jeśli jest mało wolnego miejsca
-v Pełne wyjście
-? Wyświetla ten tekst pomocy
del Usuwa pliki. DEL [/P] [/F] [/Q] [/A[[]atrybuty]] nazwy
ERASE [/P] [/F] [/Q] [/A[[]atrybuty]] nazwy nazwy Określa listę plików lub folderów. Aby usunąć wiele plików
na raz, użyj symboli wieloznacznych. Jeżeli podany zostanie
katalog, usunięte zostaną wszystkie pliki w tym katalogu. /P Monituje o potwierdzenie przed usunięciem każdego pliku.
/F Wymusza usuwanie plików z atrybutem tylko do odczytu.
/S Usuwa określone pliki ze wszystkich podkatalogów.
/Q Tryb cichy, nie żąda potwierdzenia usunięcia w przypadku
użycia symbolu wieloznacznego.
/A Wybiera pliki do usunięcia na podstawie atrybutów
atrybuty R Pliki tylko do odczytu S Pliki systemowe
H Pliki ukryte A Pliki gotowe do archiwizacji
- Prefiks oznaczający “nie” Przy włączonych rozszerzeniach poleceń polecenie DEL i ERASE zmienia się
następująco: Semantyki wyświetlania przełącznika /S są zmienione w ten sposób,
że pokazywane są tylko usuwane pliki, a nie te, których nie można odnaleźć.
dir Wyświetla listę plików i podkatalogów w katalogu. DIR [dysk][ścieżka][nazwa_pliku] [/A[[]atrybuty]] [/C] [/D] [/L] [/N]
[/O[[]sortowanie]] [/P] [/Q] [/T[[]pole_czasowe]] [/W] [/X] [/4] [dysk][ścieżka][nazwa_pliku]
Określa dysk, katalog lub pliki do wyświetlenia. /A Wyświetla pliki z określonymi atrybutami.
atrybuty D Katalogi R Pliki tylko do odczytu
H Pliki ukryte A Pliki gotowe do archiwizacji
S Pliki systemowe - Prefiks oznaczający “nie”
/B Używa prostego formatu (bez nagłówka lub podsumowania).
/C Wyświetla w rozmiarach plików separator tysięcy. Jest to
ustawienie domyślne. Aby nie wyświetlać separatora, użyj /-C.
/D Podobne do /W, ale pliki są sortowane kolumnami.
/L Używa małych liter.
/N Nowy format długiej listy, w którym nazwy plików umieszczone
są z prawej strony.
/O Wyświetla listę plików w określonym porządku.
sortowanie N Wg nazw (alfabetycznie) S Wg rozmiarów (od najmniejszych)
E Wg rozszerzeń (alfabet.) D Wg dat i godzin (od najstarszych)
G Katalogi na początku - Odwrócenie kolejności
/P Wstrzymuje wyświetlanie po zapełnieniu ekranu.
/Q Wyświetla informacje o właścicielach plików.
/S Wyświetla pliki w określonym katalogu i wszystkich podkatalogach.
/T Określa, które pole czasowe jest wyświetlane lub używane
do sortowania.
pole_czasowe C Data utworzenia
A Data ostatniego dostępu
W Data ostatniego zapisu
/W Stosuje format szerokiej listy.
/X Wyświetla krótkie nazwy wygenerowane dla plików o nazwie innej
postaci niż 8kropka3. Format ten wygląda tak, jak format /N,
przy czym krótka nazwa jest wstawiona przed długą nazwą. Jeśli
nie ma krótkiej nazwy, zamiast niej wyświetlane są spacje.
/4 Wyświetla rok przy użyciu czterech cyfr. Powyższe opcje można umieścić w zmiennej środowiskowej DIRCMD. Domyślne
ustawienia opcji można zmienić, dodając do nich prefiks - (łącznik),
na przykład /-W.
diskcomp Porównuje zawartości dwóch dyskietek. DISKCOMP [dysk1]]
diskcopy
Kopiuje zawartość jednej dyskietki na drugą. DISKCOPY [dysk1]] [/V] /V Weryfikuje, czy informacje zostały skopiowane poprawnie. Obie dyskietki muszą być tego samego typu.
Można określić tę samą stację jako dysk1 i dysk2.
doskey Edytuje wiersze polecenia, ponownie wywołuje polecenia systemu
Windows XP i tworzy makra. DOSKEY [/REINSTALL] [/listSIZE=rozmiar] [/MACROS[]]
[/HISTORY] [/iNSERT | /OVERSTRIKE] [/EXENAME=nazwa_exe] [/MACROFILE=plik]
[nazwa_makro=[tekst]] /REINSTALL Instaluje nową kopię programu Doskey.
/LISTSIZE=rozmiar Ustawia rozmiar buforu historii poleceń.
/MACROS Wyświetla wszystkie makra Doskey.
/MACROS:ALL Wyświetla wszystkie makra Doskey dla wszystkich
programów wykonywalnych, które mają makra Doskey.
/MACROS:nazwa_exe Wyświetla wszystkie makra Doskey dla danego programu.
/HISTORY Wyświetla wszystkie polecenia przechowywane w pamięci.
/INSERT Określa, że nowy tekst jest wstawiany w starym tekście.
/OVERSTRIKE Określa, że nowy tekst zastępuje stary.
/nazwa_exe=nazwa_exe Określa program wykonywalny.
/MACROFILE=plik Określa plik makr do zainstalowania.
nazwa_makro Określa nazwę tworzonego makra.
tekst Określa polecenia, które mają być rejestrowane. STRZAŁKI W GÓRĘ i W DÓŁ wywołują zapamiętane polecenia; ESC czyści wiersz
polecenia; F7 wyświetla historię poleceń; ALT+F7 czyści historię poleceń;
F8 przeszukuje historię poleceń; F9 wybiera polecenie według numerów;
ALT+F10 czyści definicje makr. Poniżej przedstawiono kody specjalne, stosowane w definicjach makr Doskey:
$T Separator poleceń. Umożliwia umieszczenie w makrze wielu poleceń.
$1-$9 Parametry wsadowe. Odpowiadają %1-%9 w plikach wsadowych.
$* Określa wszystko, co wystąpi w wierszu polecenia za nazwą makra.
echo Wyświetla komunikaty lub włącza i wyłącza wyświetlanie poleceń. ECHO [ON | OFF]
ECHO [komunikat] Wpisz ECHO bez parametrów, aby wyświetlić bieżące ustawienie polecenia.
edit MS-DOS Editor Wersja 2.0.026 Copyright © Microsoft Corp 1995. EDIT [/H] [/R] [/] [/?] [plik(i)] /B - Wymusza tryb jednokolorowy.
/H - Wyświetla maksymalną liczbę wierszy, możliwą na tym sprzęcie.
/R - Ładuje plik(i) w trybie Tylko-do-odczytu.
/S - Wymusza stosowanie krótkich nazw plików.
/ - Ładuje plik(i) binarne, zawija wiersze do szerokości znaków.
/? - Wyświetla ten ekran pomocy.
[plik] - Określa początkowe pliki do załadowania. Są dozwolone symbole
wieloznaczne i jest możliwe podawanie wielu określeń plików.
edlin Uruchamia polecenie Edlin, wierszowy edytor tekstu. EDLIN [dysk][ścieżka]nazwa_pliku /B Ignoruje znaki końca pliku (CTRL+Z). endlocal Sprawia, że zmiany środowiska w pliku wsadowym nie będą lokalne.
Zmiany środowiska dokonane po wydaniu polecenia ENDLOCAL nie są lokalne dla
pliku wsadowego. Poprzednie ustawienia nie są przywracane po zakończeniu
pliku wsadowego. ENDLOCAL Przy włączonych rozszerzeniach polecenie ENDLOCAL zmienia się następująco: Jeśli odpowiednie polecenie SETLOCAL włączyło lub wyłączyło rozszerzenia
poleceń za pomocą opcji ENABLEEXTENSIONS lub DISABLEEXTENSIONS,
to po poleceniu ENDLOCAL stan (włączony lub wyłączony) rozszerzeń poleceń
zostanie przywrócony do stanu poprzedzającego użycie tego
polecenia SETLOCAL.
erase Usuwa pliki. DEL [/P] [/F] [/Q] [/A[[]atrybuty]] nazwy
ERASE [/P] [/F] [/Q] [/A[[]atrybuty]] nazwy nazwy Określa listę plików lub folderów. Aby usunąć wiele plików
na raz, użyj symboli wieloznacznych. Jeżeli podany zostanie
katalog, usunięte zostaną wszystkie pliki w tym katalogu. /P Monituje o potwierdzenie przed usunięciem każdego pliku.
/F Wymusza usuwanie plików z atrybutem tylko do odczytu.
/S Usuwa określone pliki ze wszystkich podkatalogów.
/Q Tryb cichy, nie żąda potwierdzenia usunięcia w przypadku
użycia symbolu wieloznacznego.
/A Wybiera pliki do usunięcia na podstawie atrybutów
atrybuty R Pliki tylko do odczytu S Pliki systemowe
H Pliki ukryte A Pliki gotowe do archiwizacji
- Prefiks oznaczający “nie” Przy włączonych rozszerzeniach poleceń polecenie DEL i ERASE zmienia się
następująco: Semantyki wyświetlania przełącznika /S są zmienione w ten sposób,
że pokazywane są tylko usuwane pliki, a nie te, których nie można odnaleźć.
exe2bin Konwertuje plik wykonywalny .EXE na format binarny. EXE2BIN [dysk1][ścieżka1]plik_wejściowy [[dysk2][ścieżka2]plik_wyjściowy] plik_wejściowy Określa plik .EXE do konwertowania.
plik_wyjściowy Określa plik binarny do utworzenia. C:\DOCUME~1\bolek> C:\DOCUME~1\bolek>expand /?
Narzędzie rozwijania plików Microsoft ® wersja 5.1.2600.0
Copyright © Microsoft Corp 1990-1999. Wszelkie prawa zastrzeżone. Dekompresuje jeden lub więcej skompresowanych plików. EXPAND [-r] źródło cel
EXPAND -r źródło [cel]
EXPAND -D źródło.cab [-F:pliki]
EXPAND źródło.cab -F:pliki cel -r Zmienia nazwy zdekompresowanych plików.
-D Wyświetla listę plików w źródle.
źródło Określa pliki źródłowe. Można używać symboli wieloznacznych.
-F:pliki Nazwy plików do zdekompresowania z pliku .CAB.
cel Określa pliki docelowe i/lub ścieżkę. Miejsce docelowe może
być katalogiem. Jeśli źródłem jest wiele plików i nie określono
opcji -r, miejscem docelowym musi być katalog.
exit Zamyka program CMD.EXE (interpreter poleceń) lub bieżący skrypt wsadowy. EXIT [kod_wyjścia] /B Nakazuje zakończenie pracy bieżącego skryptu wsadowego zamiast
programu CMD.EXE. Jeżeli polecenie jest uruchomione spoza
skryptu wsadowego, spowoduje to zakończenie programu CMD.EXE. kod_wyjścia Określa wartość numeryczną. W przypadku użycia przełącznika /B,
podany kod przypisywany jest zmiennej środowiskowej ERRORLEVEL.
Jeżeli spowoduje to zamknięcie programu CMD.EXE, kod wyjścia
procesu ustawiany jest na tę wartość.
fastopen Poprzez zapamiętanie nazw plików i ścieżek dostępu do nich, przyśpiesza operacje dyskowe. FASTOPEN drive:[[=]n][drive]n][…]] [/x] drive: - symbol stacji dyskowej, której dotyczy komenda;
n - liczba plików pamiętanych na dysku w przedziale 10 - 999
/x - tworzy bufor z nazwami pamiętanych plików w pamięci
fc Porównuje dwa pliki lub zestawy plików i wyświetla różnice między
nimi.
FC [/A] [/C] [/L] [/LBn] [/N] [/OFF[LINE]] [/T] [/W] [/nnnn]
[dysk1][ścieżka1]plik1 [dysk2][ścieżka2]plik2
FC /B [dysk1][ścieżka1]plik1 [dysk2][ścieżka2]plik2 /A Wyświetla tylko pierwszy i ostatni wiersz każdego zestawu różnic.
/B Wykonuje porównywanie w systemie dwójkowym (binarne).
/C Nie rozróżnia wielkich i małych liter.
/L Porównuje pliki jako tekst ASCII.
/LBn Ustala maksymalną liczbę kolejnych wystąpień niezgodności
na określoną liczbę wierszy.
/N Przy porównywaniu ASCII wyświetla numery wierszy.
/OFF[LINE] Nie pomija plików z ustawionym atrybutem przesunięcia.
/T Nie zamienia tabulatorów na spacje.
/U Porównuje pliki jako pliki tekstowe UNICODE.
/W Kompresuje do porównania białe miejsca (tabulatory i spacje).
/nnnn Określa liczbę kolejnych wierszy, które muszą być zgodne
po wystąpieniu niezgodności.
[dysk1][ścieżka1]plik1
Określa pierwszy plik lub zestaw plików do porównania.
[dysk2][ścieżka2]plik2
Określa drugi plik lub zestaw plików do porównania.
find Szuka ciągu znaków w pliku lub wielu plikach. FIND [/V] [/C] [/N] [/OFF[LINE]] “ciąg” [[dysk][ścieżka]plik[…]] /V Wyświetla wszystkie wiersze NIE zawierające podanego ciągu.
/C Wyświetla tylko liczbę wierszy zawierających ciąg.
/N Wyświetla wiersze i ich numery.
/I Nie rozróżnia wielkich i małych liter podczas wyszukiwania ciągów.
/OFF[LINE] Nie pomija plików z ustawionym atrybutem przesunięcia.
“ciąg” Określa ciąg tekstowy do znalezienia.
[dysk][ścieżka]plik
Określa pliki do przeszukiwania. Jeśli ścieżka nie jest określona, polecenie FIND przeszukuje tekst wpisany
w wierszu polecenia lub przetwarzany potokowo z innego polecenia.
findstr Wyszukuje ciągów w plikach. FINDSTR [/E] [/L] [/R] [/X] [/V] [/N] [/M] [/O] [/P] [/F]
[/C] [/G] [/D] [/A]
[/OFF[LINE]] ciągi [[dysk][ścieżka]nazwapliku[…]] /B Dopasowuje wzorzec, jeżeli znajduje się na początku wiersza.
/E Dopasowuje wzorzec, jeżeli znajduje się na końcu wiersza.
/L Traktuje ciągi wyszukiwania jako literały.
/R Traktuje ciągi wyszukiwania jako wyrażenia regularne.
/S Wyszukuje pasujące pliki w katalogu bieżącym i we wszystkich
podkatalogach.
/I Określa wyszukiwanie bez uwzględniania wielkości liter.
/X Drukuje wiersze pasujące dokładnie.
/V Drukuje tylko wiersze, które nie zawierają dopasowania.
/N Drukuje numer wiersza przed każdym pasującym wierszem.
/M Drukuje tylko nazwę pliku, jeżeli zawiera on dopasowanie.
/O Drukuje przesunięcie, w znakach, przed każdym pasującym wierszem.
/P Pomija pliki zawierające znaki niedrukowalne.
/OFF[LINE] Nie pomija plików z ustawionym atrybutem przesunięcia.
/A:atryb. Określa atrybut koloru za pomocą dwóch cyfr szesnastkowych.
Patrz polecenie “color /?”
/F:plik Czyta listę plików z określonego pliku (/ oznacza konsolę).
/C:ciąg Używa określonego ciągu wyszukiwania jako literału.
/G:plik Pobiera ciągi wyszukiwania z określonego pliku
(/ oznacza konsolę).
/D:kat. Przeszukuje katalogi, nazwy których, rozdzielone przecinkami,
zostały określone.
ciągi Tekst do odszukania.
[dysk][ścieżka]nazwapliku
Określa plik lub pliki do przeszukania. Użyj spacji do oddzielenia kilku ciągów wyszukiwania, o ile argument nie
zostanie poprzedzony przełącznikiem /C. Na przykład, polecenie
‘FINDSTR “witam wszystkich” x.y’ odszuka ciągów “witam” lub “wszystkich”
w pliku x.y. Polecenie ‘FINDSTR /C:“witam wszystkich” x.y’ odszuka ciągu
“witam wszystkich” w pliku x.y. Szybka pomoc na temat wyrażeń regularnych:
. Symbol wieloznaczny: dowolny znak
* Powtórzenie: zero lub więcej wystąpień poprzedniego znaku lub klasy
^ Pozycja w wierszu: początek wiersza
$ Pozycja w wierszu: koniec wiersza
[klasa] Klasa znaków: dowolny znak z zestawu
[^klasa] Odwrócona klasa: dowolny znak nie należący do zestawu
[x-y] Zakres: dowolny znak z określonego zakresu
\x Znak ucieczki: literalne użycie metaznaku x
\
xyz\> pozycja w wyrazie: koniec wyrazu Pełne informacje na temat wyrażeń regularnych polecenia FINDSTR można znaleźć
w podręczniku poleceń dostępnym online.
for Wykonuje określone polecenie dla wszystkich plików ze zbioru plików. FOR %zmienna IN (zbiór) DO polecenie [parametry_polecenia] %zmienna Określa jednoliterowy parametr wymienny.
(zbiór) Określa zbiór - jeden lub kilka plików. Używanie symboli
wieloznacznych jest dozwolone.
polecenie Określa polecenie, które ma być wykonane dla każdego pliku.
parametry_polecenia
Określa parametry lub opcje dla określonego polecenia. Aby użyć polecenia FOR w programie wsadowym, wpisz %%zmienna zamiast
%zmienna. W nazwach zmiennych rozróżnia się małe i wielkie litery,
tak więc %i różni się od %I Przy włączonych rozszerzeniach poleceń obsługiwane są następujące dodatkowe
formy polecenia FOR: FOR /D %zmienna IN (zbiór) DO polecenie [parametry-polecenia] Jeśli “zbiór” zawiera symbole wieloznaczne, to mają być poszukiwane
odpowiednie nazwy katalogów, a nie nazwy plików. FOR /R [[dysk]ścieżka] %zmienna IN (zbiór) DO polecenie [parametry-polecenia] Wędruje po drzewie katalogów poczynając od katalogu [dysk]ścieżka,
wykonując polecenie FOR w każdym katalogu tego drzewa.
Jeśli po /R nie podano żadnego katalogu, to używany jest katalog bieżący.
Jeśli “zbiór” jest określony tylko przez pojedynczy znak kropki (.), to
polecenie wyliczy tylko zawartość drzewa katalogów. FOR /L %zmienna IN (początek,krok,koniec) DO polecenie [parametry-polecenia] W tym przypadku zbiór jest ciągiem liczb od wartości “początek” do wartości
“koniec”, zmieniających się o wartość “krok”. Tak więc (1,1,5) generuje
ciąg 1 2 3 4 5, a (5,-1,1) generuje ciąg (5 4 3 2 1) FOR /F [“opcje”] %zmienna IN (zbiórplików) DO polecenie [parametry-polecenia]
FOR /F [“opcje”] %zmienna IN (“ciąg”) DO polecenie [parametry-polecenia]
FOR /F [“opcje”] %zmienna IN (‘polecenie’) DO polecenie [parametry-polecenia] lub, jeśli obecna jest opcja usebackq: FOR /F [“opcje”] %zmienna IN (zbiórplików) DO polecenie [parametry-polecenia]
FOR /F [“opcje”] %zmienna IN (‘ciąg’) DO polecenie [parametry-polecenia]
FOR /F [“opcje”] %zmienna IN (polecenie) DO polecenie [parametry-polecenia] zbiórplików jest jedną lub wieloma nazwami plików. Każdy plik jest
otwierany, odczytywany i przetwarzany przed przejściem do następnego
pliku z tego zbioru. Przetwarzanie polega na odczytaniu pliku, podzieleniu
go na poszczególne wiersze tekstu i podzieleniu każdego wiersza na zero
lub więcej leksemów. Wówczas wywoływana jest główne polecenie pętli,
przy czym jako wartości zmiennych są przypisywane ciągi znalezionych
leksemów. Domyślnie opcja /F przekazuje pierwszy oddzielony spacją leksem
z pierwszego wiersza każdego pliku. Puste wiersze są pomijane. Można
zmienić domyślny sposób podziału wierszy określając opcjonalny parametr
“opcje”. Jest to ciąg umieszczony w cudzysłowie, który zawiera jedno
lub więcej słów kluczowych określających różne parametry podziału.
Dostępne są następujące słowa kluczowe: eol=c - określa znak komentarza końca wiersza (tylko jeden)
skip=n - określa liczbę wierszy do pominięcia na początku
pliku.
delims=xxx - określa zestaw ograniczników. Zastępuje domyślny
zestaw ograniczników (spację i tabulator).
tokens=x,y,m-n - określa tokeny, które mają być przekazywane
z każdego wiersza do głównego polecenia w każdej
iteracji. Spowoduje to przydzielenie dodatkowych
nazw zmiennych. m-n oznacza zakres, czyli tokeny
od m-tego do n-tego. Jeśli ostatni znak ciągu
tokens= jest gwiazdką, wówczas przydzielana jest
dodatkowa zmienna, która otrzymuje pozostały tekst
z wiersza po przydzieleniu ostatniego tokenu.
usebackq - określa, czy wymuszane są nowe semantyki,
gdzie ciąg w odwrotnych apostrofach jest wykonywany
jako polecenie, a ciąg w apostrofach jest literałem
polecenia i zezwala na użycie cudzysłowów dla nazw
plików w zbiórplików. Przykłady, które mogą pomóc: FOR /F "eol=; tokens=2,3* delims=, " %i in (mójplik.txt) do @echo %i %j %k analizuje każdy wiersz w pliku mójplik.txt, ignorując wiersze
rozpoczynające się od średnika, przekazuje drugi i trzeci token z każdego
wiersza do głównego polecenia, z tokenami rozdzielonymi przecinkami i/lub
spacjami. Zauważ, że dla głównego polecenia odwołanie instrukcji %i
pobiera drugi token, %j trzeci token, a %k pobiera wszystkie pozostałe
tokeny po trzecim. Dla nazw plików zawierających spacje, należy stosować
cudzysłowy. Aby używać cudzysłowów w ten sposób, należy również użyć opcji
usebackq, bo w przeciwnym razie cudzysłowy będą interpretowane do analizy
jako ciąg literalny. %i jest deklarowane jawnie w instrukcji, a %j i %k są jawnie
deklarowane poprzez opcję tokens=. Można określić do 26 tokenów za pomocą
wiersza tokens=, nie próbując zadeklarowania zmiennej większej niż litera
‘z’ lub ‘Z’. Pamiętaj, że zmienne FOR są jednoliterowe, uwzględniają
wielkość liter, są globalne i nie można mieć ich aktywnych więcej niż 52
w tym samym czasie. Można również użyć logicznego analizowania FOR /F na ciągu
natychmiastowym umieszczając w apostrofach zbiórplików między nawiasami.
Będzie to potraktowane jako pojedynczy wiersz wyjścia z pliku
i przeanalizowane. Na koniec, można też użyć polecenia FOR /F do analizy wyjścia polecenia.
Dokonuje się tego umieszczając w odwrotnych apostrofach zbiórplików między
nawiasami. Będzie to potraktowane jako wiersz polecenia, który jest
przekazywany do podrzędnego programu CMD.EXE. Wyjście jest wtedy
przechwytywane do pamięci i analizowane jakby był to plik.
Zobacz następujący przykład: FOR /F “usebackq delims==” %i IN (zbiór) DO @echo %i wyliczy nazwy zmiennych środowiskowych w bieżącym środowisku. Ponadto, zostało ulepszone podstawianie odwołań zmiennej FOR.
Możesz teraz używać następującej opcjonalnej składni: %~I - rozwija %I usuwając wszystkie obejmujące cudzysłowy (")
%~fI - rozwija %I do pełnej nazwy ścieżki
%~dI - rozwija %I tylko do litery dysku
%~pI - rozwija %I tylko do ścieżki
%~nI - rozwija %I tylko do nazwy pliku
%~xI - rozwija %I tylko do rozszerzenia pliku
%~sI - rozwinięta ścieżka zawiera tylko krótkie nazwy
%~aI - rozwija %I do atrybutów pliku
%~tI - rozwija %I do daty/czasu pliku
%~zI - rozwija %I do rozmiaru pliku
%~$PATH:I - przeszukuje katalogi wymienione w zmiennej środowiskowej
PATH i rozwija %I do pełnej nazwy dla pierwszej
znalezionej. Jeśli nazwa zmiennej środowiskowej nie została
zdefiniowana lub pliku nie znaleziono w wyszukiwaniu,
modyfikator rozwija do pustego ciągu. Modyfikatory mogą być łączone w celu uzyskania złożonych wyników: %~dpI - rozwija %I tylko do litery dysku i ścieżki
%~nxI - rozwija %I tylko do nazwy pliku i rozszerzenia
%~fsI - rozwija %I tylko do pełnej nazwy ścieżki z krótkimi
nazwami
%~dp$PATH:i - przeszukuje katalogi wymienione w zmiennej środowiskowej
PATH i rozwija %I do litery dysku i ścieżki dla pierwszej
znalezionej.
%~ftzaI - rozwija %I do DIR jak wiersz wyjściowy W powyższych przykładach %I i PATH można zastąpić innymi prawidłowymi
wartościami. Składnia %~ jest zakończona prawidłową nazwą zmiennej FOR.
Stosowanie dużych liter dla nazw zmiennych, jak np. %I czyni
je czytelniejszymi i zapobiega myleniu z modyfikatorami, które
nie uwzględniają wielkości liter.
format Formatuje dysk dla systemu Windows XP. FORMAT wolumin [/FS] [/V] [/Q] [/A] [/C]
FORMAT wolumin [/V] [/Q] [/F]
FORMAT wolumin: [/V] [/Q] [/T]
FORMAT wolumin: [/V] [/Q]
FORMAT wolumin [/Q] wolumin Określa literę dysku (z dwukropkiem),
punkt instalacji lub nazwę woluminu.
/FS:syst_plików Określa typ systemu plików (FAT, FAT32 lub NTFS).
/V:etykieta Określa etykietę woluminu.
/Q Wykonuje szybkie formatowanie.
/C Tylko NTFS: Pliki utworzone w nowym woluminie będą domyślnie
kompresowane.
/X Wymusza uprzednią dezinstalację woluminu, jeżeli jest to
konieczne. Wszystkie otwarte dojścia do tego woluminu
przestaną być prawidłowe.
/A:rozmiar Zastępuje domyślny rozmiar jednostki alokacji. Dla zastosowań
ogólnych zaleca się używanie ustawień domyślnych.
System NTFS obsługuje rozmiary: 512, 1024, 2048, 4096, 8192,
16 KB, 32 KB, 64 KB.
System FAT obsługuje rozmiary: 512, 1024, 2048, 4096, 8192,
16 KB, 32 KB, 64 KB, (128 KB, 256 KB dla sektorów
o rozmiarach > 512 bajtów).
System FAT32 obsługuje rozmiary: 512, 1024, 2048, 4096, 8192,
16 KB, 32 KB, 64 KB, (128 KB, 256 KB dla sektorów
o rozmiarach > 512 bajtów). Zauważ, że systemy plików FAT i FAT32 narzucają następujące
ograniczenia na liczbę klastrów na woluminie: FAT: liczba klastrów <= 65526
FAT32: 65526 < liczba klastrów < 4177918 Polecenie Format zostanie natychmiast przerwane w przypadku
wykrycia, że powyższe wymagania nie będą spełnione przy
użyciu określonego rozmiaru klastra. Kompresja NTFS nie jest obsługiwana dla jednostek alokacji
większych niż 4096 bajtów. /F:rozmiar Określa rozmiar dyskietki do sformatowania (1,44)
/T:ścieżki Określa liczbę ścieżek na jednej stronie dysku.
/N:sektory Określa liczbę sektorów na ścieżce.
ftype Wyświetla lub modyfikuje typy plików używane w skojarzeniach rozszerzeń plików FTYPE [typ_pliku[=[ciąg_polecenia_otwarcia]]] typ_pliku Określa typ pliku do sprawdzenia lub zmiany
ciąg_polecenia_otwarcia Określa polecenie otwarcia używane podczas
uruchamiania plików tego typu. Wpisz polecenie FTYPE bez parametrów, aby wyświetlić bieżące typy plików,
które mają zdefiniowane ciągi poleceń otwarcia. Polecenie FTYPE wywoływane
tylko z typem pliku wyświetla bieżący ciąg polecenia otwarcia dla tego typu
pliku. Polecenie FTYPE bez określenia ciągu polecenia otwarcia usunie ciąg
polecenia otwarcia dla typu pliku. Wewnątrz ciągu polecenia otwarcia %0 lub %1
są zastępowane nazwą pliku uruchamianą poprzez skojarzenie. %* pobiera
wszystkie parametry, %2 pobiera pierwszy parametr, %3 drugi itd. %~n
pobiera wszystkie pozostałe parametry począwszy od n-tego parametru, gdzie
n może być z przedziału od 2 do 9 włącznie. Na przykład: ASSOC .pl=PerlScript
FTYPE PerlScript=perl.exe %1 %* zezwoli na wywołanie skryptu Perl w następujący sposób: script.pl 1 2 3 Aby wyeliminować potrzebę wpisywania rozszerzeń, należy postąpić jak poniżej: set PATHEXT=.pl;%PATHEXT% i skrypt można będzie wywołać w następujący sposób: script 1 2 3
goto
Kieruje program cmd.exe do oznaczonego etykietą wiersza w programie wsadowym. GOTO etykieta etykieta Określa ciąg tekstowy używany w programie wsadowym jako etykieta. Etykietę można wpisać w oddzielnym wierszu zaczynającym się od dwukropka. Przy włączonych poleceniach rozszerzeń polecenie GOTO zmienia się następująco: Polecenie GOTO akceptuje etykietę docelową :EOF, która przekazuje sterowanie
na koniec bieżącego pliku skryptu wsadowego. Jest to łatwy sposób kończenia
pliku skryptu wsadowego bez definiowania etykiety. Wpisz CALL /?, aby zobaczyć
opis rozszerzeń polecenia CALL, które usprawnia tę funkcję. graphics Ładuje program, który może drukować grafikę. GRAPHICS [typ] [[dysk][ścieżka]nazwa_pliku] [/R] [/LCD]
[/PRINTBOX] typ Określa typ drukarki (zobacz Podręcznik użytkownika).
[dysk][ścieżka]nazwa_pliku
Określa plik zawierający informacje o obsługiwanych drukarkach.
/R Drukuje obraz czarno-biały jak na ekranie.
/B Drukuje kolorowe tło dla drukarek COLOR4 i COLOR8.
/LCD Drukuje używając współczynnika aspektu LCD.
/PRINTBOX:STD | /PRINTBOX:LCD
Określa rozmiar pola wydruku, STD lub LCD.
graftabl
Umożliwia w systemie Windows wyświetlanie rozszerzonego zestawu znaków
w trybie graficznym. GRAFTABL [xxx]
GRAFTABL /STATUS xxx Określa numer strony kodowej.
/STATUS Wyświetla bieżącą stronę kodową używaną przez GRAFTABL.
help
Podaje informacje o poleceniach systemu Windows XP. HELP [polecenie] polecenie - wyświetla informacje o tym poleceniu.
if
Wykonuje przetwarzanie warunkowe w programach wsadowych. IF [NOT] ERRORLEVEL liczba polecenie
IF [NOT] ciąg1==ciąg2 polecenie
IF [NOT] EXIST nazwa_pliku polecenie NOT Określa, że system Windows XP ma wykonać polecenie tylko
wtedy, gdy warunek nie jest spełniony. ERRORLEVEL liczba Określa prawdę (spełnienie warunku), jeśli ostatnio
wykonany program zwrócił kod błędu równy lub większy od
podanej liczby. ciąg1==ciąg2 Określa prawdę (spełnienie warunku), jeśli podane ciągi
tekstowe są identyczne.
EXIST nazwa_pliku Określa prawdę (spełnienie warunku), jeśli plik o nazwie
“nazwa_pliku” istnieje. polecenie Określa polecenie wykonywane, jeśli warunek jest
spełniony. Po poleceniu może wystąpić słowo kluczowe ELSE,
co spowoduje wykonanie polecenia znajdującego się po
słowie kluczowym ELSE, jeżeli podany warunek nie zostanie
spełniony. Konstrukcja ELSE musi występować w tym samym wierszu, co polecenie występujące
po słowie IF. Na przykład: IF EXIST nazwa_pliku. (
del nazwa_pliku.
) ELSE (
echo Brak pliku “nazwa_pliku.”
) Następujące polecenie nie działałoby, ponieważ polecenie del musi być
zakończone znakiem nowego wiersza: IF EXIST nazwa_pliku. del nazwa_pliku. ELSE echo Brak pliku “nazwa_pliku.” To polecenie również nie będzie działać, ponieważ polecenie po słowie kluczowym
ELSE musi być w tym samym wierszu co koniec polecenia występującego po słowie
kluczowym IF: IF EXIST nazwa_pliku. del nazwa_pliku.
ELSE echo Brak pliku “nazwa_pliku.”. Poniższe polecenie będzie działać, nawet gdy wszystkie polecenia zostaną
umieszczone w jednym wierszu: IF EXIST nazwa_pliku. (del nazwa_pliku.) ELSE echo Brak pliku “nazwa_pliku.” Jeżeli włączone są rozszerzenia poleceń, instrukcja IF zmienia się następująco: IF ciąg1 operator_porównania ciąg2 polecenie
IF CMDEXTVERSION liczba polecenie
IF DEFINED zmienna polecenie gdzie operator_porównania może być jednym z: EQU - równe
NEQ - nie równe
LSS - mniejsze niż
LEQ - mniejsze niż lub równe
GTR - większe niż
GEQ - większe niż lub równe a użycie przełącznika /I powoduje wykonanie porównania ciągów bez uwzględniania
wielkości liter. Przełącznik /I może być również użyty przy porównaniu
ciąg1==ciąg2. Są to porównania rodzajowe w tym sensie, że, jeżeli zarówno
ciąg1, jak i ciąg2 składają się wyłącznie z cyfr, ciągi są konwertowane na
liczby i wykonywane jest porównanie numeryczne. Wyrażenie warunkowe CMDEXTVERSION działa podobnie do zmiennej ERRORLEVEL,
z wyjątkiem tego, że jest to porównanie z wewnętrznym numerem wersji
skojarzonym z rozszerzeniami poleceń. Pierwszym numerem wersji jest 1. Wartość
ta będzie zwiększana o 1, jeżeli do rozszerzeń poleceń dodane zostaną znaczące
ulepszenia. Wyrażenie warunkowe CMDEXTVERSION nigdy nie jest prawdziwe, jeżeli
rozszerzenia poleceń są wyłączone. Wyrażenie warunkowe DEFINED działa podobnie do wyrażenia EXISTS, z wyjątkiem
tego, że argumentem jest nazwa zmiennej; wyrażenie jest prawdziwe, jeżeli
zmienna środowiskowa jest zdefiniowana. Wyrażenie %ERRORLEVEL% jest rozwijane w reprezentację tekstową bieżącej
wartości zmiennej ERRORLEVEL przy założeniu, że nie ma jeszcze zmiennej
środowiskowej o nazwie ERRORLEVEL, w którym to przypadku pobrana zostanie
jej wartość. Po uruchomieniu programu, następujące przykładu ilustrują użycie
zmiennej ERRORLEVEL: goto odpowiedz%ERRORLEVEL%
:odpowiedz0
echo Program zwrócił kod 0
:odpowiedz1
echo Program zwrócił kod 1 Można także użyć porównań numerycznych: IF %ERRORLEVEL% LEQ 1 goto okay Wyrażenie %CMDCMDLINE% jest rozwijane do oryginalnej postaci wiersza
polecenia, przekazanego do programu CMD.EXE, przed jego przetworzeniem,
przy założeniu, że nie ma jeszcze zmiennej środowiskowej o nazwie CMDCMDLINE,
w którym to przypadku pobrana zostanie jej wartość. Wyrażenie %CMDEXTVERSION% jest rozwijane w reprezentację tekstową bieżącej
wartości zmiennej CMDEXTVERSION przy założeniu, że nie ma jeszcze zmiennej
środowiskowej o nazwie CMDEXTVERSION, w którym to przypadku pobrana zostanie
jej wartość.
label
Tworzy, zmienia lub usuwa etykietę woluminu dysku. LABEL [dysk][etykieta]
LABEL [/MP] [wolumin] [etykieta] dysk: Określa literę dysku.
etykieta Określa etykietę woluminu.
/MP Określa, że wolumin powinien być traktowany jako punkt
instalacji lub nazwa woluminu.
wolumin Określa literę dysku (z dwukropkiem), punkt instalacji
lub nazwę woluminu. W przypadku podania nazwy woluminu
użycie przełącznika /MP nie jest wymagane.
md Tworzy katalog. MKDIR [dysk]ścieżka
MD [dysk]ścieżka Przy włączonych rozszerzeniach poleceń polecenie MKDIR zmienia się następująco: W razie potrzeby polecenie MKDIR tworzy wszystkie pośrednie katalogi w ścieżce.
Na przykład, przyjmując, że \a nie istnieje wtedy polecenie: mkdir \a\b\c\d odpowiada poleceniom: mkdir \a
chdir \a
mkdir b
chdir b
mkdir c
chdir c
mkdir d które należy wpisać, jeśli rozszerzenia są wyłączone.
mem
Wyświetla wielkość pamięci używanej oraz wielkość pamięci wolnej w systemie. MEM [/PROGRAM | /DEBUG | /CLASSIFY] /PROGRAM lub /P Wyświetla status programów załadowanych do pamięci.
/DEBUG lub /D Wyświetla status programów, sterowników wewnętrznych
oraz inne informacje.
/CLASSIFY lub /C Klasyfikuje programy pod względem użycia pamięci.
Wyświetla wielkość bloków programów, sumę użytej pamięci i
największy dostępny blok pamięci.
mkdir
Tworzy katalog. MKDIR [dysk]ścieżka
MD [dysk]ścieżka Przy włączonych rozszerzeniach poleceń polecenie MKDIR zmienia się następująco: W razie potrzeby polecenie MKDIR tworzy wszystkie pośrednie katalogi w ścieżce.
Na przykład, przyjmując, że \a nie istnieje wtedy polecenie: mkdir \a\b\c\d odpowiada poleceniom: mkdir \a
chdir \a
mkdir b
chdir b
mkdir c
chdir c
mkdir d które należy wpisać, jeśli rozszerzenia są wyłączone.
mode Konfiguruje urządzenia systemowe. Port szeregowy: MODE COMm[[bAUD=b] [PARITY=p] [DATA=d]
[sTOP=s] [to=on|off] [xon=on|off] [odsr=on|off] [octs=on|off] [dtr=on|off|hs]
[rts=on|off|hs|tg] [idsr=on|off] Stan urządzenia: MODE [urządzenie] [/sTATUS] Readresowanie drukowania: MODE LPTn[=COMm[Wybór strony kodowej: MODE CON[ CP SELECT=yyy Stan strony kodowej: MODE CON[ CP [/sTATUS] Tryb wyświetlania: MODE CON[[COLS=c] [LINES=n] Szybkość powtarzania klawiatury: MODE CON[[RATE=r DELAY=d]
more
Wyświetla dane po jednym ekranie na raz. MORE [/E [/C] [/P] [/Tn] [+n]] < [dysk][ścieżka]plik
nazwa_polecenia | MORE [/E [/C] [/P] [/Tn] [+n]]
MORE /E [/C] [/P] [/Tn] [+n] [pliki] [dysk][ścieżka]plik Określa plik, który ma być wyświetlany
po jednym ekranie na raz. nazwa_polecenia Określa polecenie, którego wynik
ma być wyświetlany po jednym ekranie na raz. /E Włącza rozszerzone funkcje
/C Czyści ekran przed wyświetleniem strony
/P Rozszerza znaki nowego wiersza
/S Łączy sąsiednie puste wiersze w jeden wiersz
/Tn Zamienia tabulatory na n spacji (domyślnie Opcje mogą występować w zmiennej środowiskowej MORE.
+n Zaczyna wyświetlanie pierwszego pliku od wiersza n pliki Lista plików do wyświetlenia. Pliki z listy
są oddzielane pustymi wierszami. Jeśli włączone są funkcje rozszerzone, to następujące polecenia
są akceptowane w wierszu polecenia – Więcej – : P n Wyświetla następne n wierszy
S n Pomija następne n wierszy
F Wyświetla następny plik
Q Koniec
= Wyświetla numer wiersza
? Wyświetla wiersz pomocy
Wyświetla następną stronę
Wyświetla następny wiersz
move
Przenosi pliki i zmienia nazwy plików i katalogów. Aby przenieść jeden lub więcej plików:
MOVE [/Y | /-Y] [dysk][ścieżka]nazwa_pliku1[,…] cel Aby zmienić nazwę katalogu:
MOVE [/Y | /-Y] [dysk][ścieżka]katalog1 katalog2 [dysk][ścieżka]nazwa_pliku1 Określa ścieżkę i nazwy plików do przeniesienia.
cel Określa nową lokalizację plików. Cel może
zawierać literę dysku z dwukropkiem, nazwę
katalogu lub ich kombinację. W przypadku
przenoszenia tylko jednego pliku można także
podać nową nazwę pliku.
[dysk][ścieżka]katalog1 Określa nazwę katalogu, którego nazwę chcesz
zmienić.
katalog2 Określa nową nazwę katalogu. /Y Wyłącza monitowanie o potwierdzenie zastąpienia
istniejącego pliku docelowego.
/-Y Włącza monitowanie o potwierdzenie zastąpienia
istniejącego pliku docelowego. Przełącznik /Y można umieścić w zmiennej środowiskowej COPYCMD. Jego działanie
można wyłączyć używając przełącznika /-Y w wierszu polecenia. Domyślnym
działaniem jest monitowanie o potwierdzenie zastąpienia pliku, chyba że
polecenie MOVE zostało wywołane ze skryptu wsadowego.
nlsfunc
Ładuje informacje specyficzne dla kraju. NLSFUNC [[dysk][Ścieżka]nazwapliku] [dysk][ścieżka]nazwapliku Określa plik zawierający informacje specyficzne
dla kraju.
path
Wyświetla lub ustawia ścieżkę wyszukiwania dla plików wykonywalnych. PATH [[dysk]ścieżka[;…][;%PATH%]
PATH ; Wpisz PATH ; aby wyczyścić wszystkie ustawienia ścieżki wyszukiwania: wówczas
program cmd.exe będzie przeszukiwał tylko bieżący katalog.
Wpisz PATH bez parametrów, aby wyświetlić bieżącą ścieżkę.
Umieszczenie wyrażenia %PATH% w nowym ustawieniu ścieżki powoduje, że stara
ścieżka jest dodawana do nowego ustawienia.
pause Zawiesza przetwarzanie pliku wsadowego i wyświetla komunikat
Aby kontynuować, naciśnij dowolny klawisz . . .
popd Przechodzi do katalogu zachowanego przez polecenie PUSHD. POPD
Przy włączonych rozszerzeniach poleceń polecenie POPD usuwa
ze stosu katalogów polecenia PUSHD
wszelkie chwilowe litery dysków utworzone przez PUSHD.
print Drukuje plik tekstowy. PRINT [/D] [[dysk][ścieżka]plik[…]] /D:urządzenie Określa urządzenie do drukowania.
prompt Zmienia tekst zgłoszenia programu cmd.exe. PROMPT [tekst] tekst Określa nowy tekst zgłoszenia. Tekst zgłoszenia może składać się ze zwykłych znaków i następujących kodów: $A & (znak ampersand)
$B | (potok)
$C ( (lewy nawias)
$D bieżąca data
$E kod escape (kod ASCII 27)
$F ) (prawy nawias)
$G > (znak większe niż)
$H Znak Backspace (kasuje poprzedni znak)
$L < (znak mniejsze niż)
$N bieżący dysk
$P bieżący dysk i ścieżka
$Q = (znak równości)
$S (spacja)
$T bieżąca godzina
$V numer wersji systemu Windows XP
$_ powrót karetki i znak wysuwu wiersza
$$ $ (znak dolara) Przy włączonych rozszerzeniach poleceń polecenie PROMPT obsługuje
następujące dodatkowe sposoby formatowania znaków: $+ zero lub więcej znaków (+), w zależności od
głębokości stosu katalogów polecenia PUSHD, jeden znak dla każdego
poziomu umieszczonego na stosie. $M Wyświetla zdalną nazwę skojarzoną z literą bieżącego dysku
lub pusty ciąg znaków, jeśli bieżący dysk nie jest
dyskiem sieciowym.
pushd Zachowuje bieżący katalog dla polecenia POPD, a następnie przechodzi do
określonego katalogu. PUSHD [ścieżka | …] ścieżka Określa katalog, który ma się stać bieżącym. Przy włączonych rozszerzeniach poleceń polecenie PUSHD akceptuje
ścieżki sieciowe oprócz normalnych liter dysków i ścieżek.
Jeśli podano ścieżkę sieciową, polecenie PUSHD utworzy chwilową
literę dysku, odnoszącą się do podanego zasobu sieciowego,
a następnie zmienia bieżący dysk i katalog, używając nowo
zdefiniowanej litery dysku. Chwilowe litery dysków są nadawane poczynając od
litery Z: w dół, z wykorzystaniem kolejnych wolnych liter.
rd Usuwa katalog. RMDIR [/Q] [dysk]ścieżka
RD [/Q] [dysk]ścieżka /S Usuwa wraz z określonym katalogiem wszystkie katalogi i pliki
w nim umieszczone. Stosuje się do usuwania drzewa katalogów.
/Q Tryb cichy, nie żąda potwierdzenia usuwania drzewa katalogów,
jeśli została użyta opcja /S
recover Odzyskuje możliwe do odczytania informacje z uszkodzonego dysku. RECOVER [dysk][ścieżka]plik
Przed użyciem polecenia RECOVER zajrzyj do elektronicznego
podręcznika Command Reference w Pomocy systemu Windows XP.
czego używasz?