Nagrywarka DVD - Jakie plyty kupic?

Oprogramowanie komputerowe Problemy z oprogramowaniem
#1

Mam DVD i mam pytanie czym sie różnią nośniki płyt np. do jednokrotnego zapisu:

DVD-R/RW

DVD+R/RW

#2

http://pl.wikipedia.org/wiki/DVD-R

http://pl.wikipedia.org/wiki/DVD%2BR -> DVD+R

RW -> wielokrotnego zapisu

Jaka jest różnica między płytami DVD-R a DVD+R?

Z punktu widzenia przeciętnego użytkownika różnica jest żadna. Pewne różnice mogą wystąpić przy używaniu filmów nagranych na płytach i odczytywanych w starych odtwarzaczach DVD (takich sprzed 3-4 lat). Niektóre modele nie obsługiwały wtedy wszystkich formatów nagrywanych płyt. Różnice występują na poziomie konstrukcji płyty oraz firm, którym producenci płyt płacą tantiemy patentowe.


Formaty DVD-R oraz DVD+R bardzo nieznacznie różnią się między sobą, choć oba są standardami jednokrotnego zapisu. Sposób użycia jest w obu przypadkach taki sam. Trzeba być jednak ostrożnym, jeśli chodzi o płyty DVD-R, ponieważ czyste nośniki mają dwa standardy. Ten, którego należy używać, nazywa się "DVD-R do użytku ogólnego". Ten drugi nosi nazwę "DVD-R do authoringu" i z powodu innego składu nadaje się tylko do masteringu. Ten rodzaj płyt DVD-R nie jest zazwyczaj dostępny dla szerokiej publiczności.


Sprawy komplikują się trochę bardziej, jeśli chodzi o formaty DVD-RW oraz DVD+RW. Technologia DVD-RW jest bardzo podobna do CD-RW. Jeśli chodzi o DVD+RW, stowarzyszenie DVD+RW Alliance chciało uprościć nagrywanie materiału wideo, szczególnie w warunkach domowych. Zaimplementowano więc technologię nazwaną Lossless Linking. W formacie DVD+RW materiał wideo może zostać zakodowany ze zmienną przepływnością (ang. VBR, variable bit rate). Zapis przy stałej przepływności wymaga wiele miejsca, konieczne są zatem przerwy podczas jego trwania. Zazwyczaj powoduje to utratę ciągłości ścieżki, co sprawia, że płyta staje się niekompatybilna z urządzeniami umożliwiającymi jedynie odczyt, jak odtwarzacze wideo DVD. Przy użyciu technologii DVD+RW proces ten można przerywać bez utraty ciągłości. Sprawia to, że standard ten jest wydajny i nadaje się do swobodnego zapisu informacji oraz zastosowań związanych z materiałem wideo. Możliwe jest także zastąpienie każdego 32-KB bloku (jednostki zapisu) innym bez utraty kompatybilności.


Aby nie utracić ciągłości zapisu, każdy blok danych musi zostać zapisany w odpowiednim miejscu z precyzją 1 mikrona. W tym celu zastosowano bardzo gęste pofałdowanie rowka z danymi na płycie (ang. wobble), częstotliwość sinusoidy, jaką on tworzy, wynosi 817 kHz (przy n=1). Zapewnia to, że zapis kończy się i zaczyna dokładnie w tym samym miejscu. Sygnał taktujący, opierający się na kształcie rowka, jest bardzo stabilny. Jednocześnie spiralny rowek przechowuje informacje konieczne do adresowania odpowiednich obszarów płyty. Dokonano tego za pomocą miejscowego odwrócenia fazy sinusoidy, która tworzy kształt rowka, co pozwala na kodowanie adresu. Na jeden 32-KB blok ECC przypadają cztery adresy, co sprawia, że ten format adresowania jest niezawodny nawet przy dużym poziomie zakłóceń.
#3

Dzięki za odpowiedz teraz już wiem trochę było tego do czytania :smiley: