TU BĘDZIE LOGO
Wybierz język :
Menu
główne:
::
Strona główna
::
Informacje o kraju
:: Historia
:: Mapa Francji
:: Galeria
:: Ciekawe miejsca
:: Atrakcje
::
System szkolny
:: Święta francuskie
:: Literatura francuska
:: Malarstwo
:: Wina
Położenie i
cechy geograficzne Francji
Francja jest
największym i najbardziej zróżnicowanym krajem Europy Zachodniej. Ciągnie
się od pofałdowanych równin północy po nieregularne grzbiety Pirenejów, od
poszarpanego wybrzeża Bretanii ku czystym, lazurowym jeziorom i lodowcom
Alp. Jest tym samym jedynym krajem Europy należącym geograficznie zarówno
do północy, jak i do południa – posiadając jednocześnie wybrzeże
atlantyckie i śródziemnomorskie. Istnieje tu znaczna różnorodność ziem
oraz krajobrazu, klimatu i roślinności.
Francja zajmuje obszar 551 000 km2
i jest trzecim co do wielkości krajem Europy po Rosji i Ukrainie.
Przypomina sześciokąt niemal z każdej strony otoczony morzem, bądź
łańcuchami górskimi. Wyjątek stanowi granica północno-wschodnia, która
jest prawie równinnym pasem na styku z Niemcami, Luksemburgiem i Belgią.
Linia brzegowa Francji liczy ok. 3200 km i jest bardzo zróżnicowana,
począwszy od kredowych, białych klifów Normandii i charakterystycznych dla
Bretanii przylądków, a skończywszy na łagodnych, piaszczystych plażach
Atlantyku. Plaże śródziemnomorskie są przeważnie kamieniste, a nawet
skaliste, z wyjątkiem Langwedocji i niektórych plaż Roussillon. Główne
rzeki Francji to Sekwana, Loara, Rodan i Ren.
Znaczną
część kraju zajmują obszary górzyste, zaliczane do najpiękniejszych w
Europie. Alpy Francuskie, na terenie których wznosi się najwyższy szczyt
Europy, Mont Blanc (4807m), ciągną się wzdłuż wschodniej granicy Francji ,
od Jeziora Genewskiego w kierunku Lazurowego Wybrzeża. Powyżej 2800 m
zaczyna się strefa wiecznych śniegów. Jura – łagodny łańcuch gór
wapiennych na północ od Alp, którego szczyty osiągają wysokość ponad 1700
m, biegnie wzdłuż granicy szwajcarskiej na północ od Jeziora Genewskiego.
Pireneje ciągną się wzdłuż całej 450-kilometrowej granicy z Hiszpanią.
Pomimo, że najwyższy szczyt Pirenejów ma zaledwie 3404 m ich stoki są
często równie niedostępne jak w Alpach. Alpy, Pireneje i Jura to dosyć
młode góry w porównaniu z bardzo starymi masywami, które ukształtowały się
ok. 225 – 345 mln lat temu. Największy z nich to Masyw Centralny –
rozległy region środkowej Francji, znany z licznych wygasłych wulkanów. Do
innych starych masywów francuskich należą Wogezy, Ardeny oraz Masyw
Armorykański. Pokryte lasem iglastym Ardeny ciągną się w
północno-wschodniej części kraju, między Alzacją a Lotaryngią. Ardeny leżą
głównie na terenie Belgii i Niemiec, a część francuska na północnych
obrzeżach Szampanii. Masyw Amorykański wznosi się na zachód od Normandii i
oddziela ją od Bretanii.
Klimat
Ogólnie rzecz biorąc we Francji panuje
klimat umiarkowany z łagodnymi zimami (za wyjątkiem terenów górzystych i
Alzacji).
Atlantyk wywiera ogromny wpływ na
północno-zachodnią część kraju, zwłaszcza na Bretanię, której klimat
charakteryzuje się dużą wilgotnością powietrz i znaczną ilością opadów
(200 dni deszczowych). Na tym obszarze występują też długotrwałe, niekiedy
porywiste wiatry zachodnie.
W północno-wschodniej Francji, zwłaszcza w
Alzacji, panuje klimat kontynentalny z ciepłym latem, a zimą na tyle
chłodną, że śnieg zalega tutaj czasem całymi tygodniami. Najbardziej
wilgotny okres z częstymi burzami przypada w Alzacji na czerwiec i lipiec.
Między Bretanią a Alzacją rozciąga się
równinny Basen Paryski, na który wpływ wywierają klimaty obydwu tych
regionów. Chociaż charakteryzuje się najniższą roczną sumą opadów (ok. 575
mm), pory deszczowe są tutaj zmienne, tak więc zmoknąć można zarówno zimą
jak i latem. Średnia roczna temperatura dla Paryża wynosi 12oC,
ale w styczniu słupek rtęci może spadać poniżej zera, zaś w lipcu i
sierpniu wskazywać ponad 30oC.
Południowe, nadbrzeżne tereny wystawione są
na działanie klimatu śródziemnomorskiego, który swym zasięgiem obejmuje
również południowe Alpy, Masyw Centralny i wschodnie Pireneje. Na południu
przymrozki należą do rzadkości. Występują tu za to wiosenne i jesienne
ulewy – gwałtowne i krótkie, latem zazwyczaj nie pada. Natomiast w dolinie
Rodanu przez 100 dni w roku wieją chłodne mistrale, które najbardziej
dokuczliwe stają się wiosną.
Administracja
lokalna
Francja od wielu lat jest państwem
scentralizowanym. Przed rewolucją kraj składał się z 24 głównych i wielu
mniejszych regionów. Ich stare nazwy nadal są w użyciu, choć ze względów
administracyjnych w 1790 r. kraj podzielono na departamenty (obszary o
wielkości ok. 6100 km2). We Francji kontynentalnej i na Korsyce
jest ich 96, a w byłych koloniach zamorskich 5. Większość z nich nosi
nazwy związane z cechami geograficznymi danej części kraju.
Departamenty dzielą się na
arrondissements, a główne miasto każdego z nich zwane jest
podprefektórą. Z kolei arrondissements dzielą się na kantony, a te
na gminy (podstawowe jednostki władz miejskich). Każda z 36400 gmin we
Francji zarządzana jest przez mera, który rezyduje w merostwie.
Departamenty są jednak bardzo małe, dlatego
w 1972 r. wydzielono większe jednostki administracyjne. Utworzono wtedy 22
regiony zgodnie z ich dawnymi granicami.
Ponadto Francja posiada
3 terytoria zamorskie na Pacyfiku: Polinezję Francuską, Nową Kaledonię
oraz wyspy Wallis i Futuna.
Ludność
Francja liczy 58,3 mln (1998 r.)
mieszkańców, z czego ponad 20% zamieszkuje region paryski. Począwszy od
lat 50-tych regularnie zmniejsza się liczba osób żyjących na terenach
górskich i wiejskich. Przez ostatnie 2 stulecia Francja odnotowała
znacznie niższy przyrost naturalny niż jej sąsiedzi. Jednocześnie kraj ten
przyjął więcej imigrantów jakiekolwiek niż inne państwo w Europie.
Gospodarka
Gospodarka
francuska osiąga mniej więcej średni poziom Unii Europejskiej. Problemem
ostatnich lat jest duże, nawet 12% bezrobocie.
Francja to jeden z najbardziej
uprzemysłowionych krajów świata. 40% siły roboczej zatrudnia sektor
przemysłowy, z którego pochodzi ok. 50% dochodu narodowego. W
przeciwieństwie do innych krajów wysoko uprzemysłowionych Francji brakuje
wielkich korporacji – źródła prywatnego kapitału, chętnego do
sponsorowania badań naukowych.
Francja jest krajem w dużym stopniu
samowystarczalnym. Jest także największym producentem rolnym i eksporterem
w strukturach Unii Europejskiej. Szczególne znaczenie mają uprawy zboża,
kukurydzy i produkcja sera.
Informacje
praktyczne
Francja jest interesującym miejscem
przez cały rok. Jednak najwięcej turystów zjeżdża się tu latem. W
nadmorskich miejscowościach wypoczynkowych tłoczno zaczyna się już w maju.
Jesień jest łagodna, ale popołudnia są zbyt chłodne na opalanie, nawet na
Lazurowym Wybrzeżu. Zimą wielu amatorów nart przyjeżdża w Alpy, Pireneje i
na inne tereny górskie. W okresie świąt Bożego Narodzenia, Sylwestra i
ferii zimowych kwitnie turystyka zimowa, przez co mogą się pojawić pewne
problemy ze znalezieniem noclegu. W Paryżu przez całą zimę odbywają się
imprezy kulturalne. W lipcu i sierpniu dni są zazwyczaj ciepłe, a na
południu upalne, więc tłumy turystów tłoczą się na plażach, w nadmorskich
uzdrowiskach i na kempingach. W małych miasteczkach w niedziele i święta
państwowe prawie wszystkie sklepy i niektóre restauracje są zamknięte.
Ograniczony lub wstrzymany jest transport publiczny. Nieczynne mogą być
również sklepy spożywcze, z wyjątkiem otwartej rano piekarni.
Informacja
turystyczna
W każdym mieście, miejscowości, czy wiosce
mieści się biuro informacji turystycznej prowadzone przez jednostkę władz
lokalnych, bądź przez zrzeszenie miejscowych handlowców. Obydwa oferują
usługi na wysokim poziomie i prawie zawsze dysponują co najmniej mapą
okolicy. Niektóre z biur dokonują wymiany waluty, ale kurs bywa
niekorzystny. Z reguły za niewielką opłatą można tam również zarezerwować
nocleg.
W Polsce
informacje o Francji możemy uzyskać w rządowym biurze informacji
turystycznej zwanym Maison de la France. Oddział ten został powołany z
końcem 1998 r. przy Ambasadzie Francji.
Dokumenty
1. Paszport – jest niewątpliwie
najważniejszym dokumentem w podróży. Powinien zachowywać ważność jeszcze
parę miesięcy po planowanym zakończeniu podróży. Większość państw określa
ten okres na 180 dni. Osoby poniżej 16-ego roku życia mogą figurować w
paszporcie rodziców, jednak często bywa to kłopotliwe. Utratę paszporty
poza granicami kraju należy bezzwłocznie zgłosić na policji i w polskim
konsulacie, bądź ambasadzie. W świetle obowiązujących przepisów wszyscy
ludzie przebywający na terenie Francji muszą mieć przy sobie jakiś
dokument tożsamości. W przypadku turystów zagranicznych jest to paszport,
a turystów z Unii Europejskiej dokument tożsamości danego kraju.
2.
Wizy – obywatele Polski nie muszą starać się o wizę, jeżeli
ich pobyt we Francji będzie krótszy niż 3 miesiące. Zasadniczo nie można
przedłużać pobytu turystycznego za wyjątkiem nagłych
przypadków np. kłopotów zdrowotnych. Osoby, które zamierzają podjąć pracę,
albo pozostać w tym kraju na okres dłuższy niż 3 miesiące muszą złożyć w
najbliższym Konsulacie lub Ambasadzie wniosek o przyznanie wizy
długoterminowej. Osoby, które otrzymają taką wizę będą musiały postarać
się o wizę pobytową w ciągu max. 8 dni od daty przyjazdu do Francji.
;
;
3. Prawo jazdy –
we Francji honorowane są zagraniczne prawa jazdy, niemniej jednak zawsze
warto mieć przy sobie również międzynarodowe praw jazdy, gdyż jego
posiadanie może ułatwić wiele spraw, zwłaszcza jeśli chodzi o wypożyczanie
samochodów.
4.
Ubezpieczenie
a.
Ubezpieczenie kosztów leczenia – gwarantuje ono zwrot
kosztów: bezpośredniej pomocy lekarskiej, łącznie kosztami transportu do
ambulatorium lub szpitala, dalszego leczenia (tylko do momentu, kiedy stan
chorego pozwoli na przewiezienie go do kraju), podróży powrotnej
poszkodowanego.
b.
Ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków – za
nieszczęśliwy wypadek uważane jest nagłe zdarzenie wywołane przyczyną
zewnętrzną, w następstwie którego osoba ubezpieczona, niezależnie od
swojej woli doznała trwałego uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia lub
zmarła. Wysokość świadczenia uzależniona jest od stopnia trwałego
uszczerbku na zdrowiu, zwyczajowo ustalonego przez lekarzy powołanych
przez dane towarzystwo ubezpieczeniowe. W przypadku śmierci osoby
ubezpieczonej świadczenie przechodzi na osobę upoważnioną lub na członków
rodziny.
c.
Ubezpieczenie Assistance – w przypadku tego ubezpieczenia
towarzystwo ubezpieczeniowe za dodatkową opłatą rozszerza zakres ochrony
ubezpieczeniowej, która może obejmować np. pomoc prawną i finansową,
koszty transportu towarzyszących członków rodziny, opiekę na nieletnimi
dziećmi, wcześniejszy powrót do kraju.
d.
Zielona Karta – jest to obowiązkowe międzynarodowe
ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej za szkody spowodowane przez
kierowcę poza granicami kraju. Wyjazd samochodem bez tego dokumentu jest
nielegalny i w praktyce prawie niemożliwy, gdyż służby graniczne
kontrolują jego posiadanie na równi z paszportem.
e.
Autocasco – ubezpieczenie to chroni właściciela samochodu
przed poniesieniem wydatków związanych z uszkodzeniem lub kradzieżą
samochodu. W przypadku powstania szkody za granicą towarzystwa
ubezpieczeniowe wymagają, aby główna naprawa była przeprowadzona po
powrocie do kraju. AC zapewnia pokrycie kosztów naprawy za granicą tylko w
zakresie niezbędnym do kontynuowania bezpiecznej jazdy i tylko do
określonej kwoty.
f.
Assistance (samochodowe) – poszerza zakres ubezpieczenia
samochodowego, które może obejmować np. organizację i pokrycie kosztów
holowania do najbliższego parkingu czy warsztatu, powrotu do Polski
kierowcy i pasażerów w razie niemożliwości naprawy samochodu za granicą.